Θα έρθεις

Θα αφήσω ξεκλείδωτη τη πόρτα. Να μπείς.
Τα ψιθυρίσματά σου να με ξυπνήσουν. Nα ‘ρθείς.
Με ένα φιλί υπόσχεση να δώσεις. Φωτεινή.
Τα δώρα σου αργά να ξετυλίγω. Να μείνεις.

Να χαμογελάς.

Να μου χαμογελάς.

Να τους χαμογελάς…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!

Χριστουγεννιάσαμε

ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΟΡΑΪΤΙΚΑ

Χριστούγεννα , Πρωτούγεννα , πρώτη γιορτή του χρόνου, για βγείτε , δείτε ,μάθετε , πως ο Χριστός γεννάται .

Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα ,το μέλι τρων οι άρχοντες , το γάλα οι αφεντάδες και το μελισσοβότανο να νίβονται οι κυράδες!

Κυρά ψηλή , κυρά λιγνή , κυρά γαϊτανοφρύδα ,κυρά μου όταν στολίζεσαι να πας στην εκκλησιά σου ,βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δακτυλίδι .

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε, παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε !

Δώστε μας και τον κόκορα , δώστε μας και την κότα ! Δώστε μας και πέντ' έξι αυγά , να πάμε σ΄άλλη πόρτα.

Να μην σιωπούμε

Όσοι από εσάς, εδώ ξεστρατίσετε, μη μείνετε, πατήστε εδώ....

http://animusanimus.blogspot.com/2007/12/aris-davarakis-wwwprosopacom.html



Είναι αναδημοσίευση από το blog του ΑΡΗ ΔΑΒΑΡΑΚΗ

Προσωπικά δεν άντεξα να το διαβάσω όλο.

Ούτε άντεξα να παρακολουθήσω την αναφορά του θέματος στα κανάλια.

Όχι δεν εθελοτυφλώ.

Απλώς δεν αντέχω πια.

Δεν αντέχω να ακούω, να διαβάζω, να βλέπω, οτιδήποτε που αφορά θηριωδείες σε παιδιά.



Διαβάστε το.

Και την επόμενη φορά που υποψιαστούμε κάτι, έστω μόνο υποψιαστούμε...

ΝΑ ΜΗΝ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ !

Η σιωπή μας ισοδυναμεί με έγκλημα.

Θέλω να σε εξουσιάζω

Οι σχέσεις μας είναι σχέσεις εξουσίας.
Εάν μάθουμε πώς να είμαστε αντιεξουσιαστές,

ίσως τότε απολαύσουμε υγιείς σχέσεις.

Α-ορατη

Αόρατη κι’ αν είμαι
Υπάρχω πίσω από τις κουρτίνες του κόσμου
Στο στερέωμα ύπταμαι
Αναπνέω και αφουγκράζομαι
Το τίποτα
Εισχωρώ μέσα από τις ρωγμές του τοίχου
Γίνομαι ένα με τη φωτιά
Και πυρπολώ τα όνειρά μου
Φεύγω
Ανοίγομαι στο άπειρο
Και το άπειρο είμαι εγώ
Αόρατη
Σαν όνειρο καλοκαιριάτικου μεσημεριού
Μεσ’ την αχλύ της σκόνης
Σηκώνομαι και θεριεύω αγριεμένη
Κόκκινη
Μια αόρατη κόκκινη
Ουρλιάζω
Στα βάθη των ωκεανών χορεύοντας
Με τις γοργόνες-αδελφές
Ουρλιάζοντας χορεύω
Τους χορούς του Διονύσου
Στα ελάτινα δάση
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ αόρατο γέλιο
Αόρατη και ορατή ταυτόχρονα
Στους χρόνους του κόσμου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί


Ορατή κι’ αν είμαι
Φεύγω
Μεσ’ από τα λόγια
Και τα χαμόγελα
Ξεφεύγω
Και περπατώ
μέσα στην ασφυξία του πλήθους
βαριέμαι
φρικτά
αυτά που έρπουν
αυτά που υπόγεια αναπνέουν
αυτά που ψηλά στέκονται
σε ξύλινα ποδάρια
Ακροβατώ
Στη μοίρας το σχοινί δεμένη
Με πιρουέτες διασκεδάζω
Αυτούς που αόρατοι σκέφτονται
Τη μοίρα του κόσμου
Του κόσμου μας
Σχεδιάζουν ερήμην υμών
Αόρατοι γι’ αυτούς
Ορατοί για ποιους
Ορατή
Τρωτή
Βατή
Με το ήλιο στεφάνι στα μαλλιά μου
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ ορατό γέλιο
Ορατή και αόρατη ταυτόχρονα
Στον κόσμο του χρόνου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί