1) Tα βράδυα φεύγω κρυφά εκεί που κανείς δεν με βλέπει, ντύνομαι όνειρα και φτιάχνω καιρούς άλλους, ανεβαίνω σε ένα αερόστατο, σε ένα διαστημόπλοιο , πιάνω τις κλωστές του χρόνου , τις βάφω με χρώματα δικά μου , δένω φιόγκους τις σκέψεις μου κι΄όλα αυτά
2) Τα κρύβω μέσα σε ένα κουτί χρυσό που πάνω έχει ένα αστέρι και ένα φίδι, να τρέχει το ένα ξωπίσω από το άλλο σε παιδικές χαρές και χαρακώματα με σκελετούς που χαμογελάνε μέσα στο όνειρό τους. Και το κουτί σε μυστικό συρτάρι κρυμμένο , τρίζει όταν το ανοίγω, μα έχει ένα άρωμα που φωτίζει τα μάτια μου.
3) Τα μάτια μου είναι πράσινα αλλά άλλοι τα βλέπουν γαλάζια κι’ άλλοι γκρίζα, εγώ όμως τα βλέπω απλώς πιο σκληρά, και μερικές φορές φοβάμαι να τα κοιτάξω, αλλά μετά κάνω τσουλήθρα στις ρυτίδες του γέλιου μου και ξαναγίνομαι παιδί με μόνιμα ματωμένα γόνατα, αλλά καθόλου δεν με πειράζει γιατί τρέχω και μου αρέσει να τρέχω και να ανεβαίνω σε μάντρες και να κρεμιέμαι σε δένδρα.
4) Τα δένδρα τα χαϊδεύω και τα αγκαλιάζω όταν κανείς δεν με βλέπει και τους μιλώ ψιθυριστά και ξέρω ότι με ακούνε και με νοιώθουνε, γιατί με πλημμυρίζει ένα υπέροχο συναίσθημα και τα κοιτώ και εκείνα λάμπουν γιατί νοιώθουν ότι τα αγαπώ , νοιώθουν τις λέξεις μου, δεν είναι ξύλινα τα δένδρα απλώς έτσι μας είπαν και εγώ δεν θέλω να μου λένε, θέλω να ανακαλύπτω μόνη μου και αυτό που ανακαλύπτω είναι η μόνη πραγματικότητα γιατί είναι η δική μου.
5) Η δική μου, όταν το λέω την κατέχω, αλλά τίποτα δεν είναι δικό μου πραγματικά αφού όλα αυτά που λέω δικά μου, απλώς ήρθαν για να μου μάθουν κάτι που ακόμη δεν το έχω μάθει. Δεν ξέρω γιατί δεν το έχω μάθει ακόμη, ίσως γιατί μετά δεν θα έχουν λόγω ύπαρξης στη ζωή μου και θα φύγουν όπως ήρθαν έτσι τυχαία και εγώ τα θέλω, και ξέρω ότι όταν χάνονται τα ξεχνώ και δεν θέλω να ξεχνώ, θέλω να θυμάμαι.
6) Θυμάμαι βέβαια, αυτά που με βολεύουν, και μου έδωσαν χαρά, αλλά τελευταία άρχισα να θυμάμαι και τα άλλα και τότε δένω τα μάτια και παίζω τυφλόμυγα με όλα εκείνα τα άλλα που δεν θέλω να θυμάμαι και τελικά γελώ μαζί τους και τα αγκαλιάζω και μ’ αγκαλιάζουν παίζοντας και κυλιόμαστε όλοι μαζί στα χώματα, και γίνομαι ένα με το χώμα που χώνεται στους πόρους του δέρματός μου και μυρίζω γη.
7) Η γη γονιμοποιείται από το νερό που το σβήνει τη φωτιά αλλά μπορεί και να την κατευθύνει, που δυναμώνει από τον αέρα αλλά μπορεί και να τη σβήσει και υπάρχει και ένα πέμπτο στοιχείο που το ονομάζουν αιθέρα, αλλά η σύγχρονη επιστήμη δεν αποδέχεται την ύπαρξή του ακόμη αλλά και εγώ δεν ξέρω, γιατί ακόμη δεν έχω διαβάσει γι’ αυτό και πώς να διαβάσω για όλα τα θαυμαστά που υπάρχουν γύρω μας έξω και μέσα μας , πώς να προλάβω, που τα βράδυα τελειώνουν και γυρνώ πίσω εκεί που όλοι με βλέπουν και ντύνομαι ρούχα της νιογέννητης μέρας και φτιάχνω όλα αυτά που φτιάχνουν οι άνθρωποι στον ορατό τους χρόνο, ανεβαίνω πότε σε σκάλες, πότε σε πεζοδρόμια, πιάνω ματιές , εκφράσεις και λέξεις τις βάφω με χρώματα δικά μου και οι σκέψεις μου δεμένες φιόγκο αφήνονται εδώ πότε-πότε...
Παλιό μπλογκοπαίχνιδο οι 7 αλήθειες, τώρα ήρθε η ώρα μου να το παίξω και το αφιερώνω στη roadartist http://roadartist.blogspot.com/ που με κάλεσε , αυτή τη γλυκιά, σκεπτόμενη ψυχή , που πολύ εκτιμώ.
Οι περισσότεροι έχετε παίξει κατά καιρούς , έτσι δεν καλώ κανένα στο παιχνίδι αλλά όλους που έχουν αυτή την διάθεση, να πουν κάποια αλήθεια.
.jpg)
