Θολό το τζάμι. Έξω βροχή. Και κρύο.
Δεν σου άνοιξα να μπείς.
Άφησα την ανάσα μου στο γυαλί και το δάκτυλό μου να ζωγραφίζει.
Δεν έφυγες.
Δεν σου άνοιξα να μπείς.
Άφησα την ανάσα μου στο γυαλί και το δάκτυλό μου να ζωγραφίζει.
Δεν έφυγες.
΄Αφησες την ανάσα σου στο γυαλί και το δάκτυλό σου να ζωγραφίζει.
Δεν σου άνοιξα να μπείς.
Απείραχτο το έχω αυτό το τζάμι.
Που και που αφήνω την ανάσα μου πάνω του και διαβάζω τις ζωγραφιές μας.
Δεν σου άνοιξα να μπείς.
Απείραχτο το έχω αυτό το τζάμι.
Που και που αφήνω την ανάσα μου πάνω του και διαβάζω τις ζωγραφιές μας.
.jpg)
16 σχόλια:
Η μελαγχολία της βροχής φταίει;
Mrs, όμορφο και μελαγχολικό.
:-)
αγαπημένη mrs smith επιστρέφω σιγά σιγά σα το σαλιγκάρι που κουβαλάει το σπίτι του και τον κόσμο του μαζί και χαίρομαι που σε ξανασυναντώ :)
Η ακριβή φύση της απώλειας παραμένει προβληματική.Αλλά τι λέω;Αφού δεν έχει φύγει!Άφησε την ανάσα του!...
Καλό Σαββατοκύριακο!:-)
Αμετακίνητο μένει....
και ακουμπώ το δάχτυλό μου
εκεί εκριβώς που από την άλλη
του πλευρά βρίσκεται το δικό σου, μάταια αναζητώντας το άγγιγμά σου...
Πώς παρασύρομαι η μεσήλιξ....
Καλό σου Σ/Κ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
ωραίες σκέψεις.ωραίες ζωγραφιές.κι όταν μπορούμε να ζωγραφίζουμε με καμβά το μυαλό,συνεχίζουμε να ανασαίνουμε ελεύθερα έστω και με το όνειρο σαν αφετηρία.
(η νήσος σου,ακόμα και σε χάρτη,δείχνει να καλωσορίζει)
:-)
χμμ...μάλλον η πρόσφατη πανσέληνος φταίει..ή κάποιος ευσεβής πόθος..ή ίσως ίσως και μια γλυκόπικρη ανάμνηση..
Καλημέρα MyLady
σακουω την ωρα π χαζευεις τις ζωγραφιες...σακουω γιατι κι εγω αυτο κανω...
θολο τζαμι-θολη αναμνηση...
καλησπερα
Όπως και να'χει κολλημένοι στο τζάμι είσαστε, δεν ανοίγεις να μπει ο άνθρωπος να ησυχάσετε!!
Ώραία εικόνα αν και , ίσως, βασανιστική για όποιον τη ζει...
τι υπεροχο ποίημα...εμενα καθόλου δε με χαλαει...ίσως γιατί έχει κρύο και βροχή :)
Το όμορφο! Κι όσο έχουμε ανάσα θα μπορούμε, να διαβάζουμε τις ζωγραφιές που οι άλλοι ούτε που υποψιάζονται.
Την cook δεν τη χαλάει καθόλου γιατί φαντάζεται μάλλον ότι βρίσκεται από τη μέσα πλευρά του τζαμιού! χοχοχο
όμορφη εικόνα μας μετέφερες.. :) Καλό βράδυ mrs!
εννοειται οτι είμαι απο μεσα!!!:)
O mr.Di, αυτή τη φορά, υποκλίνεται βαθιά.
vassia
Δεν θα έλεγα ακριβώς, ότι με μελαγχολεί η βροχή. Αφού την δέχομαι ως μια άλλη έκφραση θαλασσινή.
Περισσότερο αισθάνομαι να με ξεπλένει και να με αναζωογονεί.
Παλιό το κείμενο. Γραμμένο μέσα στον Χειμώνα...και τώρα θέλησε να δεί το φως.
Ίσως αυτό να γνωρίζει περισσότερα από εμένα :)
mrs.marlowe
και εσύ με την βροχή επανέρχεσαι...
Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω να προβάλεις μέσα από τα φυλλώματά σου :)
utopia
και υπενθύμιση μοιάζει, το αποτύπωμα της επιθυμίας, που σε ζωή μεταφράζεται και θα αξιώσει τα δικά του, εκπληρωμένα ή μη...:)
γλαρένια μου
παρασύρεσαι όμορφα όμως...:)
ερμία
Η νήσος μου ονειρεύεται, να γίνει αφετηρία, για ταξίδια πελαγίσια, που θα γεννήσουν κι' άλλα όνειρα για να την μεταλλάξουν :)
diva
χμμ...συνήθως στο φεγγάρι τα "ρίχνω" όλα !
Έχει γίνει πιά το τέλειο άλλοθι :)
in the sky
καλώς ήρθες εξ ουρανού :)
Είμαστε δύο λοιπόν...
betty
χα χα χα χα ...αυτό το πνεύμα σου...! :)))
προσγειώθηκα τώρα...
cook
του χειμωνιάτικου τοπίου και εσύ!
Αρκεί να βρίσκεσαι μέσα από το τζάμι χα χα χα χα χα
Τι ωραία, να λείπω και εσείς εδώ να τα λέτε !!! :)
helorus
μάτια πίσω από τα μάτια, να ανασαίνουν θραύσματα κρυμμένων πραγματικοτήτων :)
roadartist
όμορφη την λές?
όμορφη θα είναι! :)
Καλή σου ημέρα
mr.di
παρομοίως...στην ευγένειά σας!:)))
Δημοσίευση σχολίου