Θα έρθεις

Θα αφήσω ξεκλείδωτη τη πόρτα. Να μπείς.
Τα ψιθυρίσματά σου να με ξυπνήσουν. Nα ‘ρθείς.
Με ένα φιλί υπόσχεση να δώσεις. Φωτεινή.
Τα δώρα σου αργά να ξετυλίγω. Να μείνεις.

Να χαμογελάς.

Να μου χαμογελάς.

Να τους χαμογελάς…

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!

Χριστουγεννιάσαμε

ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΜΟΡΑΪΤΙΚΑ

Χριστούγεννα , Πρωτούγεννα , πρώτη γιορτή του χρόνου, για βγείτε , δείτε ,μάθετε , πως ο Χριστός γεννάται .

Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα ,το μέλι τρων οι άρχοντες , το γάλα οι αφεντάδες και το μελισσοβότανο να νίβονται οι κυράδες!

Κυρά ψηλή , κυρά λιγνή , κυρά γαϊτανοφρύδα ,κυρά μου όταν στολίζεσαι να πας στην εκκλησιά σου ,βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δακτυλίδι .

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε, παρά σας αγαπούσαμε κι ήρθαμε να σας δούμε !

Δώστε μας και τον κόκορα , δώστε μας και την κότα ! Δώστε μας και πέντ' έξι αυγά , να πάμε σ΄άλλη πόρτα.

Να μην σιωπούμε

Όσοι από εσάς, εδώ ξεστρατίσετε, μη μείνετε, πατήστε εδώ....

http://animusanimus.blogspot.com/2007/12/aris-davarakis-wwwprosopacom.html



Είναι αναδημοσίευση από το blog του ΑΡΗ ΔΑΒΑΡΑΚΗ

Προσωπικά δεν άντεξα να το διαβάσω όλο.

Ούτε άντεξα να παρακολουθήσω την αναφορά του θέματος στα κανάλια.

Όχι δεν εθελοτυφλώ.

Απλώς δεν αντέχω πια.

Δεν αντέχω να ακούω, να διαβάζω, να βλέπω, οτιδήποτε που αφορά θηριωδείες σε παιδιά.



Διαβάστε το.

Και την επόμενη φορά που υποψιαστούμε κάτι, έστω μόνο υποψιαστούμε...

ΝΑ ΜΗΝ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ !

Η σιωπή μας ισοδυναμεί με έγκλημα.

Θέλω να σε εξουσιάζω

Οι σχέσεις μας είναι σχέσεις εξουσίας.
Εάν μάθουμε πώς να είμαστε αντιεξουσιαστές,

ίσως τότε απολαύσουμε υγιείς σχέσεις.

Α-ορατη

Αόρατη κι’ αν είμαι
Υπάρχω πίσω από τις κουρτίνες του κόσμου
Στο στερέωμα ύπταμαι
Αναπνέω και αφουγκράζομαι
Το τίποτα
Εισχωρώ μέσα από τις ρωγμές του τοίχου
Γίνομαι ένα με τη φωτιά
Και πυρπολώ τα όνειρά μου
Φεύγω
Ανοίγομαι στο άπειρο
Και το άπειρο είμαι εγώ
Αόρατη
Σαν όνειρο καλοκαιριάτικου μεσημεριού
Μεσ’ την αχλύ της σκόνης
Σηκώνομαι και θεριεύω αγριεμένη
Κόκκινη
Μια αόρατη κόκκινη
Ουρλιάζω
Στα βάθη των ωκεανών χορεύοντας
Με τις γοργόνες-αδελφές
Ουρλιάζοντας χορεύω
Τους χορούς του Διονύσου
Στα ελάτινα δάση
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ αόρατο γέλιο
Αόρατη και ορατή ταυτόχρονα
Στους χρόνους του κόσμου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί


Ορατή κι’ αν είμαι
Φεύγω
Μεσ’ από τα λόγια
Και τα χαμόγελα
Ξεφεύγω
Και περπατώ
μέσα στην ασφυξία του πλήθους
βαριέμαι
φρικτά
αυτά που έρπουν
αυτά που υπόγεια αναπνέουν
αυτά που ψηλά στέκονται
σε ξύλινα ποδάρια
Ακροβατώ
Στη μοίρας το σχοινί δεμένη
Με πιρουέτες διασκεδάζω
Αυτούς που αόρατοι σκέφτονται
Τη μοίρα του κόσμου
Του κόσμου μας
Σχεδιάζουν ερήμην υμών
Αόρατοι γι’ αυτούς
Ορατοί για ποιους
Ορατή
Τρωτή
Βατή
Με το ήλιο στεφάνι στα μαλλιά μου
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ ορατό γέλιο
Ορατή και αόρατη ταυτόχρονα
Στον κόσμο του χρόνου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί

Carmen

στη Σεβίλλη το 1820

http://www.youtube.com/watch?v=jYw_d4isSeY

Ο έρωτας, τρελλό πουλί
που δεν το ημέρεψε κανείς,
κι’ άδικα εσύ τον προσκαλείς,
αν τον βολεύει ν’ αρνηθεί.
Μάταια ικετεύουν ή απειλούν,
ο ένας μιλάει, ο άλλος σιωπά,
μα κάποιον άλλο προτιμώ,
μ΄αρέσει κι’ ας μη μου μιλά,
Ο έρωτας, ο έρωτας…
ο έρωτας, τσιγγάνων γιός,
νόμο δε γνώρισε ποτέ.
Δεν μ’ αγαπάς, μα σ΄αγαπώ
κι’ αν σ’ αγαπώ να φυλαχτείς.
Λες, το πουλί έχεις φυλακίσει,
μα αυτό, γοργόφτερο πετά,
ο έρωτας πάει, τον περιμένεις,
πια δεν ελπίζεις κι’ είναι εδώ.
Έρχεται γρήγορα και φεύγει,
πετάει κοντά σου και γυρνά.
Λες, τον κρατάς, μα σου ξεφεύγει,
του ξεφεύγεις , μα σε κρατά!


Η σκηνή του video από την Carmen κατά Francesco Rosi με τις υπέροχες φωνές των Placido Domingo, και Julia Migenes.

Γοργόνα ;

Οι μύθοι και οι θρύλοι , όχι μόνο του ελλαδικού χώρου, βρίθουν από τα μαγευτικά πλάσματα των θαλασσών.
Μαγευτικά γιατί δεν ανήκουν στην πραγματικότητά μας, όπως τουλάχιστον τη βιώνουμε και συνήθως χαρακτηρίζονται ως όμορφα πλάσματα, ιδιαίτερα όμορφα πολλές φορές.

Όπως μας λέει και ο Νικόλαος Πολίτης στις Παραδόσεις του (τομ.Β΄) οι αμόρφωτοι εκείνοι δεισιδαίμονες κάτοικοι των χωριών, εκείνοι οι απλοϊκοί, που τις νύχτες και τα σούρουπα η φαντασία και ο φόβος παράλλασε ότι προσλάμβαναν οι αισθήσεις, για να εξορκίσουν το κακό το βάφτιζαν όμορφο, καλόγνωμο…
Οι θαλασσινοί γυρνούσαν πίσω από τα ταξίδια τους στους ωκεανούς γεμάτοι με ιστορίες που έκαναν όλους να ανατριχιάζουν τα βράδυα γύρω από το αναμμένο τζάκι.

Τέρατα και πλάσματα περίεργα εικονογραφήθηκαν με λεπτομέρειες στους χάρτες του Μεσαίωνα και σε βιβλία.

Γοργόνα η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, γοργόνα η Μέδουσα, γοργόνες και οι Σειρήνες του Οδυσσέα.

Τα απύθμενα βάθη των ωκεανών, ανεξερεύνητα ακόμη, λόγω άλυτων προς το παρόν πρακτικών θεμάτων.









Παραμυθάδες και σεναριογράφοι άντλησαν από τον πλούτο των λαϊκών θρύλων και μας έδωσαν ιστορίες περίτεχνες που αφήνουν στη φαντασία μια πόρτα ολάνοιχτη στο αναπάντεχο.


Άραγε αυτό, μας κλείνει το μάτι ; ή απλώς φωτογραφήθηκε το πλάσμα που έφτιαξε ένας «μάγος» των εφέ για κάποια ταινία του Hollywood και την έστειλαν στο διαδύκτιο για πλάκα?

(Έλαβα τις φωτογραφίες με mail. Ξεβράστηκε σε ακτή της Μαλαισίας. Πότε, που ακριβώς δεν αναφερόταν. Ούτε και κάποια άλλη πηγή επιβεβαίωσης)

αντιγράφω από wikipedia

Μετά την ήττα του Ουρανού (και τον επελθόντα κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), η Γαία έσμιξε και με τον δεύτερο γιο της τον Ωκεανό (ιδεατή αντίληψη της πλημμυρίδας). Τα παιδιά τους είναι οι θεότητες της θάλασσας, των ποταμών, των λιμνών και γενικότερα του υγρού στοιχείου (δηλαδή οι εικόνες του υγρού στοιχείου όπως φάνηκαν μετά την άμπωτη).
Παιδιά του Πόντου και της Γαίας ήταν ο Νηρέας, ο Θαύμος, η Ευρυβία, ο Φόρκυς και η Κητώ. Ο Φόρκυς και η Κητώ (αδέρφια) "έσμιξαν" και έφεραν στον κόσμο τις τρεις Γραίες, επίσης τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, καθώς και τις τρεις Γοργόνες (Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα).
Όλα τα παραπάνω πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας προήλθαν πιθανώς από την πρώτη αντίληψη των μεγάλων γεωφυσικών ανακατατάξεων που συνέβησαν στο γενικότερο ελλαδικό χώρο, πλαισιωμένα άλλοτε με αισθήματα φόβου και άλλοτε ελπίδας, αλλά όμως από αποδεδειγμένη παρατήρηση σε ποιητική έκφραση.
Συγκεκριμένα τα ονόματα των Γοργόνων σημαίνουν τα εξής : Σθενώ = δύναμη, Ευρυάλη = μεγάλο άλμα και Μέδουσα ή Γοργώ = άγριο βλέμμα.
Λέγεται ότι ήταν Κενταύρισσες, τις οποίες μεταμόρφωσε σε απεχθή τέρατα η Αθηνά, εξαιτίας της Μέδουσας. Από τις τρεις μόνο η Γοργώ ήταν θνητή. Συχνά συνδέονται με τις Σειρήνες.
Αντιπροσωπεύουν τα άγρια κύμματα της θάλασσας.

Άκου, Ανθρωπάκο !

"Ο μοναχικός αετός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι’ εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αητός Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι’ έτσι ζεις κοπαδιαστά, και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλά σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουν γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρώς ψοφίμια και νάσαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ’ έμαθαν και να ορύεσαι «Ζήτω, ζήτω, Μέγα ΄Όρνεο!» Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι’ ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου.

Τάχτισες στην άμμο όλα τούτα Ανθρωπάκο : το σπίτι σου, τη ζωή σου, την κουλτούρα σου και τον πολιτισμό σου, την επιστήμη σου και την τεχνολογία σου, τον έρωτά σου, την αγάπη σου και την εκπαίδευση των παιδιών σου. Δεν το ξέρεις αυτό, δεν θέλεις να το ξέρεις και καρατομείς το μεγάλο άνθρωπο που σου το λέει. Απελπισμένος έρχεσαι και κάνεις τα ίδια ερωτήματα …
……………
Νομίζεις πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και τα πρόστυχα μέσα. Πόσο λάθος κάνεις Ανθρωπάκο! Ο σκοπός βρίσκεται στην πορεία που ακολουθείς για να τον φτάσεις. Κάθε σημερινό σου βήμα είναι η αυριανή σου ζωή.

............




Απόσπασμα από το Άκου Ανθρωπάκο του ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ



Και όχι μόνο για την αυριανή ημέρα.
Για την κάθε ημέρα της ζωής μας.



"απόσπασμα από την εισαγωγή του αντίτυπου που έχω (εκδ.Πύλη 1972)


Ο ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ λύγισε βιολογικά σε μια αμερικάνικη φυλακή.
Αιτία της καταδίκης του Ράϊχ σε δίχρονη φυλάκιση ήταν περιφρόνηση προς το δικαστήριο.
Ο ασυμβίβαστος επιστήμονας και συγγραφέας δε θα δεχθεί να τον δικάσουν άνθρωποι ακατατόπιστοι σε θέμα επιστημονικά, μονάχα σε ισότιμους θα έδινε τέτοια ευκαιρία, τονισε στη διάρκεια της συγκλονιστικής εκείνης δίκης."
ΜΑΡΙΑ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ-ΖΗΚΑ

Να φυλάω τον ύπνο σου

Έρχομαι, νυχοπερπατώντας τα βράδυα, να φυλάξω τον ύπνο σου.
Να στρώσω μια τούφα από μαλλιά.
Να σκύψω και να σε μυρίσω.
Κυττώ το δωμάτιο γύρω, μήπως κάποιο όνειρο «κακό» σε παραμονεύει, να πάρω το σπαθί σου, εκείνο το πειρατικό, και να το κόψω στα δύο.
Να το τρομάξω και να φύγει.

Στρώνω μια πτυχή του σεντονιού, όμορφα, να μη κρυώνεις.
Μου ξεσκεπάζεσαι τις νύχτες, Και έχουν αρχίσει να γίνονται κρύες.
Σφαλιστά τα μάτια σου. Ταξιδεύεις σε κόσμους μαγικούς.
Πόσο θα ήθελα να μ’ έπαιρνες μαζί σου ! Στις κόκκινες θάλασσες που νικάς όλα τα τέρατα…Κι’ ό ήλιος έχει μάτια και χαμόγελα. Και οι γλάροι μιλάνε και εσύ τους καταλαβαίνεις.

Μια ημέρα θα με πάρεις μαζί, να πετάξουμε με τον δράκο σου ψηλά πάνω από τα σύννεφα και να πιούμε αστρόσκονη καιθσμένοι στο φεγγάρι.
Γελάς όταν σου μιλώ για τους πλανήτες κι’ ονειρεύεσαι ταξίδια, με μάτια που λάμπουν.
Βλέπεις, κάπου εκεί, είναι το μέλλον σου. Έτσι να απλώσεις το χεράκι θα το κρατήσεις στη χούφτα σαν διαμάντι λαμπρό.

Σου φιλώ τα μαλλιά. Τι όμορφα που μυρίζεις. Και το μάγουλο , απαλά, σαν πεταλούδα.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου και φεύγω.
Μα μένω εκεί.
Να φυλάω τον ύπνο σου.
Είναι το μόνο που μπορώ…

Για το αγόρι μου, που αύριο κλείνει 5 χρόνια ζωής.

Wo Bist Du

Και αφού ξεκίνησα έτσι, ας κλείσει έτσι η εβδομάδα.

Και ναι αγαπώ τα κόμικς. Εμφανές δεν είναι?

http://www.youtube.com/watch?v=_KE2Jrww_KQ

Σε αγαπάω
Δεν σε αγαπάω
Δεν σε αγαπάω πια
Δεν σε αγαπάω περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο εσύ
Απ’ όσο εσύ με αγάπησες
Απ’ όσο εσύ ακόμη μ’ αγαπάς

Refren (δις)
Τα όμορφα κορίτσια δεν είναι όμορφα
Τα ζεστά χέρια είναι τόσο κρύα
Όλα τα ρολόγια μένουν σταματημένα
Το γέλιο δεν είναι πιά υγιές και σύντομα…

Σε ψάχνω πίσω από το φως
Που είσαι, Που είσαι,
Τόσο μόνος δεν θέλω να είμαι
Που είσαι ? Που είσαι ?

Αποκοιμιέμαι με ένα μαχαίρι.
Που είσαι? Που είσαι?

Υ.Γ. Η μετάφραση των στίχων έγινε από φίλη.

Stronger than we know

Στο χαρίζω...
Για την Κάρμεν
Για τους έρωτές σου
Για το πάλεμά σου
Για τη μυστήρια ψυχή σου
Για Καλημέρα !!!!

http://www.youtube.com/watch?v=lZBBujg6LLA

Το φιλί

Όχι, δεν είναι δικό μου.
Με κάποιον τρόπο όμως είναι.
Όχι δεν το έγραψα εγώ... και λίγο σημασία έχει αυτό...
Το έγραψε η βασιλική ν. http://animusanimus.blogspot.com/
Δεν θα μπορούσε να το γράψει κανένας άλλος.
Υποκλίνομαι στην ψυχή της !

Και θέλω τώρα να ακούσω αυτό http://www.youtube.com/watch?v=77ey1aWDnyY

Rammstein

Stirb nich vor mir

http://www.youtube.com/watch?v=MqMDHuJG8Eg



Ένα αγαπημένο μουσικό κομμάτι.

Να ξεκινήσει με ήχους και εικόνες η εβδομάδα.



(η άγνοια προφανής...)

Ματιά

Όλων τα μάτια

δεν βλέπουν με τον ίδιο τρόπο

ούτε το ίδιο πράγμα...

Πάθος...χάρτινο

Δύο βιβλία, ερωτευμένα κατά κάποιο τρόπο.
Ιδωμένα ως ζωντανοί οργανισμοί ίσως…αφού το ένα, είναι στην ουσία αφιερωμένο στο άλλο.



ΤΟ ΧΑΡΤΙΝΟ ΣΠΙΤΙ

Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες

εκδ. Πατάκης

(οπισθόφυλλο )

Τα βιβλία είναι επικίνδυνα. Αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Αυτό διαπιστώνει η πανεπιστημιακή κοινότητα του Κέιμπριτζ όταν η διακεκριμένη καθηγήτρια της Λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, Μπλούμα Λέννον βρίσκει άδοξο τέλος από χτύπημα διερχόμενου αυτοκίνητου την ώρα που διασχίζει μια διασταύρωση του Σόχο, βυθισμένη στην ανάγνωση ενός ποιήματος της Έμιλυ Ντίκινσον.Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο διάδοχός της στην έδρα και πρώην εραστής της παραλαμβάνει ένα δέμα για κείνην από την Ουρουγουάη, που περιέχει ένα αντίτυπο της Γραμμής σκιάς του Τζόζεφ Κόνραντ, με μια παράξενη αφιέρωση και ίχνη τσιμέντου στο εξώφυλλο. (από το οπισθόφυλλο)

Η ΓΡΑΜΜΗ ΣΚΙΑΣ

Τζόζεφ Κόνραντ

εκδ. ΙΝΔΙΚΤΟΣ

(οπισθόφυλλο)

Η βαρύσκιωτη αυτή ιστορία δεν είναι μιά ιστορία φαντασμάτων, κι ας τη στοιχειώνουν τόσα πολλά. Είναι μια ιστορία κοινών ανθρώπων, συνηθισμένων, μικρών, που αποδεικνύονται μεγάλοι την ώρα της κρίσης. Υπάρχει ένα ανάλαφρο παιχνίδι που διασχίζει τούτο τον ζόφο, δοσμένο με άπειρη χάρη, το παιχνίδι ανάμεσα στο οικείο και το αλλότριο, ανάμεσα στο πεζό και στο θαυμαστό, στο ανεξήγητο και στη λογική του εξήγηση, στη βούληση και στη μοίρα.

Ο Κόνραντ , στη γραμμή σκιάς λέει ότι : «Ο κόσμος των ζώντων, όπως είναι, περιέχει ήδη αρκετά θαύματα και μυστήρια· θαύματα και μυστήρια που ενεργούν πάνω στα αισθήματα και τη διάνοιά μας με τρόπους τόσο ανεξήγητους, που θα είχαμε κάθε λόγο να θεωρούμε τη ζωή μια μαγική κατάσταση».
Και ο Ντομίνγκες συμπληρώνει «Η βιβλιοθήκη είναι μια πύλη στο χρόνο», λέει, επαναλαμβάνοντας τη ρήση του Μπόρχες, τονίζοντας ότι «βιβλίο που δεν βρίσκεται είναι βιβλίο που δεν υπάρχει», τοποθετώντας κάθε βιβλίο στη θέση που του αρμόζει, αποφεύγοντας να βάλει δίπλα δίπλα δύο μαλωμένους συγγραφείς.

Άραγε τα βιβλία έχουν τη δική τους μοίρα ; Τα επιλέγουμε ως αναγνώστες ή μας επιλέγουν ; Εμπλέκεται η δική τους μοίρα με τη δική μας ; Ki’ αν θεωρήσουμε ότι κάθε βιβλίο είναι ζωντανός οργανισμός, πόσο βάσιμη τελικά μπορεί να γίνει η πεποίθηση πως δημιουργώντας μια βιβλιοθήκη δημιουργούμε και μια ζωή.
Μονομανία, εμμονή ; Αυτό το μικρό « κάτι » που πολλοί έχουμε , κρατώντας το κρυμμένο και ανομολόγητο.
Το άρωμα του « φρέσκου » βιβλίου, που κανενός χέρι δεν έχει γυρίσει ακόμη τις σελίδες του.
Το χάϊδεμα του εξώφυλλου, απαλό, μετάξινο γεμάτο προσμονή.
Ένα πρώτο ξεφύλλισμα , αργό.
Και μετά , σαν βουτιά σε βάθη απύθμενα, η σταδιακή ένωση των δύο εγκεφάλων, των δύο ψυχολογιών – του αναγνώστη και του συγγραφέα – η ανταλλαγή, η εισχώρηση.

«Γαμάω το κάθε βιβλίο κι’ αν δεν αφήσω σημάδι δεν υπάρχει οργασμός» λέει ο Ντομίνγκες και εγώ, τελειώνοντας την υπογράμμιση της φράσης, χαμογελώ , ξεφυλλίζοντας ότι έχω ήδη διαβάσει, υπογραμμισμένο, με τσεκαρισμένες σελίδες, με σημειώσεις δίπλα, με ίχνη φθοράς από τα δικά μου χέρια.

Βέβαια ο Ντομίνγκες προειδοποιεί «πως μπορεί μεν τα βιβλία να αλλάζουν το πεπρωμένο των ανθρώπων, αλλά ο τρόπος με τον οποίο το κάνουν, όπως αποδεικνύεται σε αυτήν τη φανταστική αλληγορία, δεν είναι πάντα ο αναμενόμενος».

Ποιά είσαι...τελικά ?

Ποια είσαι τελικά? Τι είσαι ?


Που πήγαν τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και οι γλυκές διαθέσεις ?
Όλο δόντια και νύχια περιφέρεσαι !

Φόρεσες πανοπλία με αγκάθια και η αγκαλιά σου ματώνει.

Δηλητήριο άλειψες στο άκρη του δόρατος και κτυπάς τυφλωμένη από οργή ακατανόητη.
Έτσι ήσουν πάντα ? Δεν το είδα ?
Ποια από τις δύο τυφλώθηκε τελικά? Εγώ που δεν είδα, ή εσύ που δεν βλέπεις.

Δεν θυμάσαι….?
Άγρια η ψυχή σου ξεστράτισε σε σκοτεινά μονοπάτια.
Θειάφι, η ανάσα σου .
Ή περιβλήθηκες το φως?
Έτσι παραπλανητικά να περιφέρεις την ύπαρξή σου , και να την κρύβεις ίσως, πίσω από γλυκά του κουταλιού και όμορφες μελωδίες.
Δυσωδία , τελικά, αναδύθηκε !

Οι μελωδίες πνίγηκαν από ήχους χαώδεις που το αυτί δεν αντέχει να ακούει.
Καταρρέουν οι αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Η αισθητική του κόσμου σου παντρεύτηκε το αντί…
Το έβαλε μπροστάρη και περιπλανιέται , σε μονοπάτια του μυαλού που παραμονεύουν δράκοι στις σκιές και δαιμονικά πλάσματα.
Δικαίωμά σου να μη θέλεις να δείς.
Φίλη ? μην την ξαναπείς αυτή τη λέξη!!! Το στόμα σου βρωμάει…





η εικόνα δημιουργία του BROM

Το Σμήνος του τρόμου

Ένα ανάγνωσμα για το περιβάλλον του ΦΡΑΝΚ ΣΕΤΣΙΝΓ

"Αιωρείται το συγκλονιστικό ερώτημα : για όσα κατά καιρούς παραπονούμαστε και δηλώνουμε έκπληκτοι από την καταστροφική τους μανία (πυρκαγιές, πλημμύρες, καύσωνες, άνοδος της θερμοκρασίας), μήπως έχουμε κι' εμείς το μερίδιο ευθύνης μας για τη γέννησή τους ?

Αφού, μεταξύ των λίγων πραγμάτων για τα οποία μπρούμε να είμαστε σίγουροι στη ζωή είανι και αυτό : η φύση πάντοτε ανταποδίδει τα χτυπήματα..."

από το άρθρο στην Ελευθεροτυπία

του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ που θα το βρείτε ολόκληρο http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=34744168

Οι πόλεις και τα μάτια

Μόλις περάσει το ποτάμι, μόλις διαβεί το πέρασμα, ο άνθρωπος βρίσκει ξαφνικά μπροστά του την πόλη της Μοριάνας, με τις διαφανείς στο φως του ήλιου αλαβάστρινες πύλες της, τις κοραλλένιες κολόνες που στηρίζουν αετώματα από σερπεντίτη, τις σαν ενυδρεία γυάλινες βίλες στις οποίες κολυμπάνε οι σκιές των χορευτριών με τα ασημένια λέπια κάτω από πολυέλαιους σε σχήμα μέδουσας.

Αν αυτό δεν είναι το πρώτο του ταξίδι, ο άνθρωπος ξέρει ήδη ότι οι πόλεις σαν κι' αυτή έχουν το αντίθετό τους: αρκεί να διατρέξει κανείς ένα ημικύκλιο και θα δεί μπροστά του την κρυφή όψη της Μοριάνας, μια έκταση γεμάτη σκουριασμένες λαμαρίνες, στουβαλόπανα, σανίδες φορτωμένες καρφιά, σωλήνες μαυρισμένους από καπνιά, σωρούς από τσίγκινα κουτάκια, ψευδότοιχους με ξεθωριασμένες επιγραφές, κουφάρια από ξεχαρβαλωμένες ψάθινες καρέκλες, σκοινιά που χρησιμεύουν μόνο για να κρεμαστεί κανείς από ένα σάπιο δοκάρι.

Από τη μια μεριά ως την άλλη η πόλη μοιάζει να συνεχίζει την προοπτική της πολλαπλασιάζοντας το ρεπερτόριο των εικόνων της : κι' όμως δεν έχει πάχος, αποτελείται μονάχα από μια ίσια και μια ανάποδη πλευρά, σαν ένα φύλλο χαρτιού με μια φιγούρα από εδώ και μια από εκεί, που δεν μπορούν να χωριστούν ούτε να κοιτάξουν η μια την άλλη.

ΙΤΑΛΟ ΚΑΛΒΙΝΟ

οι αόρατες πόλεις

εκδ.Καστανιώτη

Et arriva….

Αγαπητό ημερολόγιο!
Ήταν μια κοινή ημέρα και η σημερινή !
Αποφάσισα να σχεδιάσω ορισμένα στιγμιότυπα , για να θυμάμαι.
Τώρα πια έφτασα στην Royaume de Sarabba !!!

Ελπίζω να με αποζημιώσει...

Jodorowsky "Diosamante"

Ημερολόγιον το μονοετές

Περιγραφή :
Φυτό με βλαστούς, φύλλα και άνθη ποικιλόχρωμα. Ύψος και μέγεθος ποικίλουν ανάλογα με το βαθμό φροντίδας και λίπανσης.
Είδος πασίγνωστο, όπου καλλιεργείται σε αυλές, μπαλκόνια, και κήπους.
Μπορούμε να το έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να το ξεράνουμε και να το φυλάξουμε σε ένα βάζο.
Η χρήση του είναι εξωτερική και εσωτερική.

Τα μυστικά του:
Αναπτύσσεται εξ’ ίσου καλά σε έντονο ή λιγοστό φως.
Αγαπά το δροσερό έδαφος γι’ αυτό πρέπει να ποτίζεται συχνά,, ειδάλλως μαραίνεται αρκετά εύκολα.
Έχει ανεπτυγμένο ριζικό σύστημα και ως εκ τούτου καλύτερα θα είναι να το φυτέψουμε σε βαθιά γλάστρα.
Μετά το πέραν του έτους συλλέγουμε φύλλα, άνθη και βλαστούς, τα αποξηραίνουμε και τα φυλάμε σε ένα βάζο σε σκιερό περιβάλλον.
Το άρωμά του αυξάνει και βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου.

Εξωτερική :
Βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων.

Εσωτερική :
Ανακούφιση προσφέρει το αφέψημα από τα φύλλα του, τόνωση του οργανισμού, αποβολή τοξινών, βοηθά τη μνήμη .
Συνίσταται στις περιπτώσεις πνευματικής κατάπτωσης και άγχους. Χαρίζει πνευματική διαύγεια και τονώνει τα νεύρα.

Προσοχή :
Η κατάχρηση της εσωτερικής χρήσης μπορεί να προκαλέσει δυσάρεστες καταστάσεις, όπως αϋπνίες, κεφαλαλγίες, αύξηση των καρδιακών παλμών.