Α-ορατη

Αόρατη κι’ αν είμαι
Υπάρχω πίσω από τις κουρτίνες του κόσμου
Στο στερέωμα ύπταμαι
Αναπνέω και αφουγκράζομαι
Το τίποτα
Εισχωρώ μέσα από τις ρωγμές του τοίχου
Γίνομαι ένα με τη φωτιά
Και πυρπολώ τα όνειρά μου
Φεύγω
Ανοίγομαι στο άπειρο
Και το άπειρο είμαι εγώ
Αόρατη
Σαν όνειρο καλοκαιριάτικου μεσημεριού
Μεσ’ την αχλύ της σκόνης
Σηκώνομαι και θεριεύω αγριεμένη
Κόκκινη
Μια αόρατη κόκκινη
Ουρλιάζω
Στα βάθη των ωκεανών χορεύοντας
Με τις γοργόνες-αδελφές
Ουρλιάζοντας χορεύω
Τους χορούς του Διονύσου
Στα ελάτινα δάση
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ αόρατο γέλιο
Αόρατη και ορατή ταυτόχρονα
Στους χρόνους του κόσμου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί


Ορατή κι’ αν είμαι
Φεύγω
Μεσ’ από τα λόγια
Και τα χαμόγελα
Ξεφεύγω
Και περπατώ
μέσα στην ασφυξία του πλήθους
βαριέμαι
φρικτά
αυτά που έρπουν
αυτά που υπόγεια αναπνέουν
αυτά που ψηλά στέκονται
σε ξύλινα ποδάρια
Ακροβατώ
Στη μοίρας το σχοινί δεμένη
Με πιρουέτες διασκεδάζω
Αυτούς που αόρατοι σκέφτονται
Τη μοίρα του κόσμου
Του κόσμου μας
Σχεδιάζουν ερήμην υμών
Αόρατοι γι’ αυτούς
Ορατοί για ποιους
Ορατή
Τρωτή
Βατή
Με το ήλιο στεφάνι στα μαλλιά μου
Γελώ
Γελώ
Γελώ
Μ’ ορατό γέλιο
Ορατή και αόρατη ταυτόχρονα
Στον κόσμο του χρόνου
Ονειρεύομαι
Μια ξαστεριά πύρινη και εκωφαντική
Υπάρχω εκεί