Λεωνίδας ο 3ος

Λεωνίδα, το είχε βάφτισε το χρυσόψαρο. Από τη μάχη στις Θερμοπύλες. Από τους τριακόσιους. Εκείνο που πρωτοήλθε στο σπίτι.
Και το δεύτερο και το τρίτο. Λεωνίδας όλα. Οι δύο πρώτοι Λεωνίδες δεν «προσαρμόστηκαν» και πέθαναν…
Το έχουν οι Λεωνίδες φαίνεται αυτό.

Δεν «προσαρμόζονται».

Δεν το ήξερε.
Το πεντάχρονο μυαλουδάκι του δέχθηκε εύκολα την ύπαρξη του μυστήριου ξενοδοχείου των ψαριών….Αν και αναρωτιέμαι…

Ήταν ο τρίτος Λεωνίδας που κολυμπούσε μέσα στη γυάλα .
Αύγουστος. Καύσωνας.
Το πρώτο μέλημά μου το πρωϊ. Η ματιά. Εάν είναι εντάξει. Η ψαροτροφή του. Η αλλαγή του νερού.
Γειά σου Λεωνίδα, και έκλεινα την πόρτα του σπιτιού πίσω μου.
Μέλος του σπιτιού ο Λεωνίδας ο 3ος .

Τα χρυσόψαρα δεν έχουν μνήμη ή μάλλον έχουν ελάχιστη για ελάχιστο χρόνο.
Έτσι λένε.
Αύγουστος λοιπόν. Σαββατοκύριακο. Ο Λεωνίδας έπλεε στο καθαρό του νερό , με τροφή για τις ημέρες που θα έμενε μόνος.
Γειά σου Λεωνίδα. Και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

Κυριακή βράδυ. Επιστροφή με την γεύση της θάλασσας στα χείλη.
Πρώτη ματιά. Η γυάλα.
Χωρίς τον Λεωνίδα.
Τον βρήκα πίσω από την πόρτα. Ένα τσαλακωμένο πορτοκαλόχρυσο πραγματάκι.
Αρνήθηκα να τον αναγνωρίσω. Έκλαψα.
Ο Λεωνίδας πήδηξε.
Δεν ήξερα ότι τα χρυσόψαρα πηδούν έξω από την γυάλα.
Ίσως πηδούν μόνο οι Λεωνίδες.
Τι δεν άντεξε άραγε ; Την μοναξιά ή την φυλακή ;


Υ.Γ. εξ αιτίας του ποστ του helorus http://helorus.blogspot.com/2008/04/blog-post.html