Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Αμφιλύκη




Σήκωσε τη φούστα κι’ ανέβηκε τα σκαλιά , τρεχάλα.
- Ήρθε μάνα, ήρθε .
- Ποιος παιδί μου ;
- Ο Νικήτας μάνα. Είδα το πλοίο από μακρυά.
- Ντύσου, μη σε δεί έτσι αναμαλλιασμένη.

Πλύθηκε στα γρήγορα, χτενίστηκε, έβαλε και το κοκαλάκι από ταρταρούγα που της είχε κάνει δώρο, το φόρεμα με τα κόκκινα λουλούδια.
Μιαν άνοιξη έγινε , να του δωριστεί για το καλώς ήρθες.

Το πλοίο άραξε. Φωνές , χαμόγελα από την προβλήτα.
Φωνές και χέρια και κορμιά ν’ ανεμίζουν πάνω στη σκάλα.

Ήρθε και η ώρα του Νικήτα να φανεί.
Μα ανάμεσα στις αγκαλιές, τα κιβώτια, τις βαλίτσες, δεν φαινόταν.
Ορθάνοικτα τα μάτια της, να μετράνε τα κεφάλια.
Στις μύτες των ποδιών η ψυχή της.

-Μάρω…
Η φωνή του καθισμένη σε ένα καροτσάκι. Aναπηρικό.
Άδειο το παντελόνι από τα γόνατα και κάτω.
-Ήρθα Μάρω…





"Αμφιλύκη
Το ημίφως κατά την αυγή (λυκαυγές) ή κατά τη δύση του ηλίου (λυκόφως).

Πρόκειται για την αρχ. αμφιλύκη (κατά παράλειψη του ουσιαστικού νύξ = νύχτα) < αμφί (= κατ’αμφότερα τα μέρη, εκατέρωθεν, πέριξ) + *λύκη (απαρχαιωμένη λέξη, που επιβιώνει κυρίως στα σύνθετα) = πρωινό φως, χάραμα. Για τη σημασία του συνθέτου ο Ιω. Σταματάκος σημειώνει: κατά το αμφί δείλην δύναται και το αμφιλύκη να νοηθή ως αμφί την λύκην. Το δεύτερο συνθετικό της λέξης προέρχεται από Ι.Ε. ρίζα *leuk- (= φωτεινός, λαμπρός) Από την ίδια ρίζα ο λευκός και ο λύχνος (= το λυχνάρι) και τα λατινικά luna (-ae = σελήνη) και lux (-cis = φως)."
http://www.asprilexi.com/

12 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Ταράχτηκα στο τέλος.
Αν κάποιος δεν έχει βιώσει τέτοιες καταστάσεις μόνο να υποθέσει μπορεί.

Καλησπέρα mrs

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Ιστορία με αμφίρροπο τέλος..


Πολ΄ενδιαφέρουσα η ετυμολογία της λέξης

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

ερμία είπε...

η παρουσία,πάντα ολόκληρη δεν είναι;..

Ανώνυμος είπε...

Γλυκόπικρο...
Ίσως, πιο πολύ πικρό.
Κι ανθρώπινο.

mrs Smith είπε...

Υποθέτω και εγώ vassia.
Αδυνατώ όμως για την κατάληξη.
Μένει ή φεύγει ;
Τι είναι αυτό που κυττά, χάραμα ή λυκόφως ;

Καλημέρα :)


γλαρένια μου
Ιστορία, που πίσω της έχει την προτροπή "πρόσεχε τι εύχεσαι".
Τέλος δεν έχει. Δεν έβαλα.

Το ήξερα ότι θα στεκόσουν στην ετυμολογία :)))))



Αναρωτιέμαι και εγώ ερμία.
Είναι ;
Σε άλλο επίπεδο, μήπως φέρουμε την ύπαρξή μας, ακρωτηριασμένη ; και την περιφέρουμε ορατά ολόκληρη ;
Μπορούμε να το γνωρίζουμε αυτό;


sadmanivo κάπως έτσι δεν είναι τα ανθρώπινα ; γλυκόπικρα.

Φτιαγμένοι από φωτεινές και σκοτεινές ιστορίες, υψώνουμε το κεφάλι, ή το αφήνουμε σκυφτό να κυττά χαμηλά.
Κάτι από τα δύο μας κερδίζει στο τέλος. Ή το κερδίζουμε.

Βάσσια είπε...

Δεν είμαι σε θέση ειλικρινά να απαντήσω.
Φεύγει ή μένει;
Αγάπη, αυταπάρνηση, ρεαλισμός ή απέχθεια;
Δύσκολο να πει κάποιος.

Καλησπέρα
:-)

betty είπε...

Κρίμα είναι η αγάπη ή ο έρωτας να επηρρεάζονται τόσο από μια σωματική αναπηρία. Η ψυχική αναπηρία είναι όμως εκείνη που θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο όταν θέλουμε πολύ κάποιον...αντέχουμε τις εσωτερικές του ελλείψεις, τις ανασφάλειες και τους φόβους του, τι είναι εκείνο το κενό μέσα του που θα μας τρόμαζε εάν το αντικρίζαμε...Αυτό μετράει για μένα κι εκείνο με απασχολούσε πριν πάρω τις αποφάσεις μου...Φυσικά, το τι ανακαλύπτουμε στο δρόμο είναι άλλο θέμα αλλά τουλάχιστον ας πούμε ότι ξεκινάμε με κάποιες αμοιβαίες αντοχές!
Πάντως, παρά τη ρητορεία μου, δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα τελικά στο θέαμα!

Utopia είπε...

πρόσεξε τι εύχεσαι,γιατί μπορεί να γίνει πραγματικότητα...

Δύσκολο να πεις περισσότερα...

Τέλος δεν έχει...
Άλλωστε κάθε φορά που κερδίζουμε κάτι,
κάτι άλλο χάνουμε...
έτσι δεν είναι;

Ανώνυμος είπε...

Μικρό και περιεκτικό, με σωστές δόσεις ομορφιάς. Το twist of fate στο τέλος το κάνει κλασσικο!

Βάσσια είπε...

(το θέμα που λέγαμε- ανέβηκε)
:-)
Καλό Σ/Κ

mrs Smith είπε...

vassia
Υπάρχουν κάτι αγάπες ηρωϊκές, ζούν σε μυθικούς τόπους.
Δεν μπορώ αλλοιώς να τις χαρακτηρίσω.
Υπάρχουν όμως.

Δύσκολο και εγώ να πω.
Βιωματικά είναι αυτά...

Υ.Γ. Το είδα το ποστ :) θα μπω να το διαβάσω με προσοχή μετά.


Και για όσους αναρωτιούνται http://parafyada.blogspot.com/2008/04/blog-post_10.html
ΙΝΔΙΑΝΟΙ : η προσέγγιση ενός υπέροχου , φιλοσοφημένου, λεβέντικου λαού, που μπορούμε να αντλήσουμε μαθήματα ύπαρξης από την σοφία τους....πάντα μέσα από τα μάτια της Βάσσιας :)


betty
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να πεί...με το χέρι στη καρδιά...
Όπως γράφω και στην βάσσια, είναι βιωματικό. Ευτυχώς δεν έχω τέτοιο βίωμα...
Πέρα όμως από τη σωματική αναπηρία, και συμφωνώ μαζί σου, η τρομακτικότερη είναι η ψυχική αναπηρία.
Βρίσκει τρόπους να μεταμφιέζεται, να ντύνεται λουλούδια, να κρύβει τα δόντια και τα νύχια έως ότου το αληθινό της πρόσωπο γίνει ορατό.
Η αορατότητά της είναι τρόμος.

Φιλιά :)

mrs Smith είπε...

utopia
Επέστρεψες !!!!

Έτσι είναι !! :)
Όλα έχουν το τίμημά τους και τι θα μας ζητηθεί δεν το γνωρίζουμε.
Δύσκολο να ορίσουμε και όλες τις παραμέτρους σε μια ευχή...

Υ.Γ. επέστρεψες...προσγειωμένα :)



dr.uqbar
Kαλώς ήρθες :)
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Μετέωρες οι επιλογές που γράφουν τις σελίδες της ζωής μας.