Ποιά είσαι...τελικά ?

Ποια είσαι τελικά? Τι είσαι ?


Που πήγαν τα χαμόγελα, οι αγκαλιές και οι γλυκές διαθέσεις ?
Όλο δόντια και νύχια περιφέρεσαι !

Φόρεσες πανοπλία με αγκάθια και η αγκαλιά σου ματώνει.

Δηλητήριο άλειψες στο άκρη του δόρατος και κτυπάς τυφλωμένη από οργή ακατανόητη.
Έτσι ήσουν πάντα ? Δεν το είδα ?
Ποια από τις δύο τυφλώθηκε τελικά? Εγώ που δεν είδα, ή εσύ που δεν βλέπεις.

Δεν θυμάσαι….?
Άγρια η ψυχή σου ξεστράτισε σε σκοτεινά μονοπάτια.
Θειάφι, η ανάσα σου .
Ή περιβλήθηκες το φως?
Έτσι παραπλανητικά να περιφέρεις την ύπαρξή σου , και να την κρύβεις ίσως, πίσω από γλυκά του κουταλιού και όμορφες μελωδίες.
Δυσωδία , τελικά, αναδύθηκε !

Οι μελωδίες πνίγηκαν από ήχους χαώδεις που το αυτί δεν αντέχει να ακούει.
Καταρρέουν οι αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Η αισθητική του κόσμου σου παντρεύτηκε το αντί…
Το έβαλε μπροστάρη και περιπλανιέται , σε μονοπάτια του μυαλού που παραμονεύουν δράκοι στις σκιές και δαιμονικά πλάσματα.
Δικαίωμά σου να μη θέλεις να δείς.
Φίλη ? μην την ξαναπείς αυτή τη λέξη!!! Το στόμα σου βρωμάει…





η εικόνα δημιουργία του BROM