Όλων τα μάτια
δεν βλέπουν με τον ίδιο τρόπο
ούτε το ίδιο πράγμα...
Σταυροπροσκυνήσεως
Πριν από 2 εβδομάδες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Βιβλίο των ημερών
Σας διαβάζω
-
-
-
-
Τέλος ΕποχήςΠριν από 3 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Άνθρωποι και επιλογέςΠριν από 12 χρόνια
-
Tempe ΤέλοςΠριν από 14 χρόνια
-
-
-
ΑιμοδοσίαΠριν από 16 χρόνια
-
-
-
-
-
.jpg)
Πληροφορίες
- mrs Smith
- Και θα συνεχίσω να πλέω σε θάλασσες ξένες μέχρι να ναυαγήσω στη θάλασσά μου.
14 σχόλια:
Ωραίο το σχόλιο και ο πίνακας.Κάθε όμως τέχνη τελικά αναπτύσσει ένα ομογενές όραμα. Αυτός ο σκύλος που κοιμάται μοιάζει με το χέρι ανθρώπου και το ξάνοιγμα του χρώματος του δρόμου με τον κορμό του κυριούλη. ΄Ενα κιγκλίδωμα σχηματισμένο στο μάτι και στα πράγματα. Αλλά εσύ που είσαι ελεύθερη τί τα θέλεις τα κιγκλιδώματα και τις οφθαλμαπάτες. Ταχυδακτυλουργός on t.v.;
καλημέρα σας κυρία μου, τα μάτια πάντα κοιτάνε μέσα κι όχι έξω γι αυτό αυτοί που περπατούν σε μονοπάτια αταίριαστα στο μέσα τους, παραπατούν και πέφτουν.
Είναι γεγονός πως ...άλλα τα μάτια του λαγού κι'΄άλλα της κουκουβάγιας...
Το σχόλιό σου όμως, με αφύπνησε και επέστρεψα για να διαπιστώσω ...τα αυτονόητα
;-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ω, πολύ έξυπνα τα βρίσκω αυτά, που είναι κι έτσι κι αλλιώς-που είναι όπως επιλέξεις ΕΣΥ να τα δεις!
(Όπως όλα στη ζωή, εξάλλου...)
Καλώς σας βρίσκω...Εξαιρετικό το layout και οι φωτογραφίες...
Καλή αρχή...
Το σημαντικό, πέρα από αυτό που εγώ είχα στο μυαλό μου όταν έφτιαχνα αυτό το ποστ είναι ΕΣΥ τι βλέπεις, ΟΛΟΙ που με τιμάτε με τα σχόλιά σας.
Και είναι περισσότερο σημαντικό για εσένα-εσάς, που σας "πήγε" τόσο η εικόνα, όσο και τα λόγια.
* elli
Καλώς ήρθες και σε ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο.
Μερικές σκέψεις...
Ομογενοποιημένο να μην είναι το όραμα.
Τα κιγκλιδώματα, και οι οφθαλμαπάτες του μυαλού είναι.
Η "ελευθερία" είναι μια αμφιλεγόμενη ύπαρξη, με χαμηλό ποσοστό αυτοεκτίμησης, ψυχολογικά ανάπηρη που αποφάσισε να συμμετάσχει στο πειραματικό στάδιο της ΝΑSA περί γεωποιήσεως του Άρη.
Το ταλέντο του ταχυδακτυλουργού το σέβομαι την t.v. όχι.
Και δεν μπορώ να μπώ στο blog σου.
Λύνεται ?
* mrs marlowe
Μια μεγάλη αλήθεια, δια στόματός σας.
Και ένα τεράστιο θέμα προς συζήτηση...
* Γλαρένια
Το γεγονός παραμένει πάντα γεγονός.
Το αυτονόητο όμως το ψάχνουμε ακόμη.
Μήπως να ρωτήσω την ελευθερία???
(βλ.elli)
*Lemon
Είναι, δεν είναι? (όπως λένε και οι Βρεττανοί...)
"Όπως όλα στη ζωή εξ' άλλου"...τουλάχιστον αν αρχίσουμε να αποδεχόμαστε αυτή την πραγματικότητα...οι βόλτες στο "φεγγαρόφωτο" θα αποκτήσουν διαφορετική μαγεία...
*Pico
Καλώς ήρθες με τα καλά σου λόγια!
Ατελείωτες οι αρχές...Κάθε ανατολή και άλλο φως!
Ίσως και ευτυχώς που δεν βλέπουν όλοι με τον ίδιο τρόπο και το ίδιο πράγμα. Θα ήταν μάλλον βαρετό. Να βρίσκουμε τουλάχιστον έναν κοινό τόπο, κάποια σημεία που τα βλέμματα συναντιώνται για να ηλεκτίζεται ο καιρός και η νύχτα ν' αστράφτει κάποτε...
Καλό΄Σαββατοκύριακο!
Είναι πανέμορφο το μπλογκ σου!
kalooooooo....
Δεν έχω blog μου αρέσει να βλέπω το λόγο να μετασχηματίζεται γι' αυτό έμεινα με προσοχή στο δικό σου. Το δικαίωμα ζωής που δεν μπορεί να αγγίξει η κυρίαρχη εξουσία είναι το διkαίωμα της αντικειμενικής γνώσης. Και μπορεί μέν να είναι άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας αλλά δεν παύει ο μέν λαγός να κινείται επί γής και η κουκουβάγια να πετά. Ή σχετικοποίηση της αντικειμενικής γνώσης στο τέλος θα μας οδηγήσει να πιστεύψουμε ότι είναι καλό να ζώ εγώ με 740 ευρώ και ο άλλος με 2000 λόγω της σχετικής σχετικότητας του αντικειμενικού πεδίου. Τα κιγκλιδώματα και οι οφθaλμαπάτες βέβαια είναι του μυαλού, όταν όμως σε κλείσουν μέσα και μάλιστα αναιτίως έστω και για μερικές ώρες θα καταλάβεις ότι τα κιγκλιδώματα του μυαλού είναι και κιγκλιδώματα των χεριών των ποδιών της και της καρδιάς. Τίποτα δεν είναι αυτονόητο γιατί οι άνθρωποι που αποτελούν τούτη τη κοινωνία έχουν στο εσώτερο κομμάτι της καρδιάς τους εκείνα τα στοιχεία που δεν είναι αυτονόητα μόνο αποκαλύπτονται. Τα μάτια κυττάνε σίγουρα μέσα αλλά πρέπει και να απορείς λιγάκι όταν σκεφθείς ότι το φώς που βλέπεις από τα αστέρια δεν είναι παρόν αλλά μπορεί νάναι μια εκπομπή φωτός πρίν καιρό. ΄Αρα βλέποντας το βλέπεις το παρελθόν, μήπως το παρελθόν του νού μας; Δεν μπορείς να επιλέξεις να τα δείς τα πράγματα όπως εσύ θέλεις πολλές φορές δυστυχώς . Αυτό είναι ψευδαίσθηση. Επέλεξε να δείς ένα κόκκινο φανάρι πράσινο στην Αλεξάνδρας. Αν ξεφύγεις μια φορά τη δεύτερη θα αναφέρεσαι ως στατιστική. Το όραμα δεν μπορεί παρά να είναι ομογενοποιημένο είναι η γωνία που επιλέγεις να δείς τα πράγματα αλλιώς δεν υπάρχει εξέλιξη. Κομμουνισμός, Καπιταλισμός, στρουκτουραλισμός, υπαρξισμός κ.λ.π. Τα μη ομογενοποιημένα πνεύματα είναι τα πνεύματα των δημιουργών της νέας σύνθεσης. Mακάρι αλλά πόσοι είναι. Αυτό το άλλα τα μάτια του λάγού και άλλα της κουκουβάγιας επαναλαμβανόμενη αλήθεια δεν είναι ομογενοποιημένη σκέψη; Η μήπως είναι αντικειμενική αλήθεια; Νάστε όλοι καλά και να μιλάμε.΄Εχετε ακούσει για την ευτυχία του λόγου;
ellitemnousa@gmail.com
Εδώ πολλές φορές ο ίδιος άνθρωπος κοιτάζει τον ίδιο πίνακα και βλέπει διαφορετικά πράγματα κάθε φορά.. Υποκειμενικότητα, προκαταλήψεις, βιώματα. Όλα συντελούν στη διαφορετική θέαση.
Είναι να απορείς που κάποιες φορές συνενοούμαστε μεταξύ μας.. :)
sadmanivo αυτή είναι και η ομορφιά του νου και η ομορφιά του ανθρώπου
η απροσδιοριστία όμως αυτό είναι ο εσώτερος άνθρωπος όπως και να βλέπεις όμως το πεζοδρόμιο όρθιος ξαπλωτός άμα γλυστρίσεις μπουσουλώντας όταν ήσουν μικρός αυτό είναι ένα πεζοδρόμιο. Η σκέψη σου αυτή βοηθάει να καταλάβεις το φίλο ή τη φίλη σου τα αδέρφια σου την οικογενειά σου και είναι και ομορφιά . Να ανακαλύπτεις τα μύχια της σκέψης. Σου το εγγυώμαι δεν πρόκειται να πλήξεις ποτέ.
* βασιλική ν.
Ναι βασιλική μου.
Ευτυχώς που ο καθένας φέρει τη διαφορετικότητά του. Είτε την υπερασπίζεται ενεργά είτε όχι, υπάρχει.
Υπάρχει αυτή η μοναδικότητα στο κάθε άτομο, και η πολυμορφία του κόσμου. Ευτυχώς λέω.
Και όσο μπορούμε να την υπερασπιζόμαστε.
Γιατί θέλει χρώματα η ζωή, τα περιέχει, της είναι απαραίτητα για να επιβιώσει.
Η ζωή είναι χρωματιστή. Αρκεί να το βλέπουμε έτσι.
Και ο κοινός τόπος, να βρίσκεται.
Στη βάση, ανήκουμε όλοι στην ίδια φυλή , την ανθρώπινη. Κοινό το DNA, πόσο πια να διαφέρουν οι χαρές και οι λύπες, οι επιθυμίες, οι φόβοι, τα όνειρα…
…και η νύχτα ν’ αστράφτει κάποτε… τόσο όμορφα ειπωμένο!
* topapei
Καλώς ήρθες .
*elli
Ούτε εγώ ήθελα να έχω. Η Mrs Smith όμως ήθελε.
Και αφού μου «στοίχειωσε» -λέμε τώρα- τις νύχτες μου, της έκανα το χατίρι.
Δεν θα σχολιάσω/σχολιάσει τίποτα από τις ενδιαφέρουσες απόψεις σου, λόγω πληθώρας.
Εδώ θα είμαστε. Σιγά-σιγά...λοιπόν.
Αλλά, και το γράφω εδώ οπότε ισοδυναμεί με υπόσχεση-δέσμευση, όποτε θέλεις να μιλήσεις για κάτι, στείλτο στο mail μου, θα επικοινωνήσουμε και θα το ανεβάσω στο blog μου για εσένα. Θα είναι δικό σου το ποστ και η διαχείρισή του.
Λοιπόν, τι είναι η «ευτυχία του λόγου?» Προσωπικά δεν το έχω ξανακούσει.
* sadmanivo
Έτσι είναι, αλλά πιά δεν απορώ.
Έμαθα να το αποδέχομαι. Έμαθα να βγαίνω από το κινηματογράφο με παρέα , να συζητάμε, και ο καθένας να έχει «δεί» άλλη ταινία.
Κάποια στιγμή είδα τους ανθρώπους σαν ποτάμια.
Αυτοί, ο χρόνος τους, και ο τόπος τους. Βλέπεις, αν και όλοι στον ίδιο τόπο εκβάλλουμε, η διαδρομή για τον καθένα, εξωτερικά και εσωτερικά είναι διαφορετική.
Παίρνεις μια σανίδα και παλεύεις, ή απολαμβάνεις τη διαδρομή.
Και η φύση ξέρει.
Λάθος να αλλάζεις τον ρου των ποταμών.
Μια παράμετρος για την συνεννόηση, θεωρώ ότι είναι η «λέξη».
Η λέξη έχει δύναμη και ουσία. Αν όμως δεν την ορίσουμε, δεν την αποδικωποιήσουμε, το πιθανότερο είναι να μην γνωρίζουμε για τι μιλάμε, και να συμφωνούμε και να διαφωνούμε…και άκρη να μην βρίσκουμε…:)
Τελικά φαίνεται πως δεν υπαρχουν "πράγματα", μόνο "ματιές".
helorus
Εκεί έχω καταλήξει και εγώ.
Ένα σύμπαν εικόνων, λέξεων, καταστάσεων, στέρεο αλλά και ρευστό ταυτόχρονα. Αποκτά στερεότητα μόνο όταν ειδωθεί.
Υποκειμενικές πραγματικότητες.
Καλώς ήρθες.
Δημοσίευση σχολίου