Να φυλάω τον ύπνο σου

Έρχομαι, νυχοπερπατώντας τα βράδυα, να φυλάξω τον ύπνο σου.
Να στρώσω μια τούφα από μαλλιά.
Να σκύψω και να σε μυρίσω.
Κυττώ το δωμάτιο γύρω, μήπως κάποιο όνειρο «κακό» σε παραμονεύει, να πάρω το σπαθί σου, εκείνο το πειρατικό, και να το κόψω στα δύο.
Να το τρομάξω και να φύγει.

Στρώνω μια πτυχή του σεντονιού, όμορφα, να μη κρυώνεις.
Μου ξεσκεπάζεσαι τις νύχτες, Και έχουν αρχίσει να γίνονται κρύες.
Σφαλιστά τα μάτια σου. Ταξιδεύεις σε κόσμους μαγικούς.
Πόσο θα ήθελα να μ’ έπαιρνες μαζί σου ! Στις κόκκινες θάλασσες που νικάς όλα τα τέρατα…Κι’ ό ήλιος έχει μάτια και χαμόγελα. Και οι γλάροι μιλάνε και εσύ τους καταλαβαίνεις.

Μια ημέρα θα με πάρεις μαζί, να πετάξουμε με τον δράκο σου ψηλά πάνω από τα σύννεφα και να πιούμε αστρόσκονη καιθσμένοι στο φεγγάρι.
Γελάς όταν σου μιλώ για τους πλανήτες κι’ ονειρεύεσαι ταξίδια, με μάτια που λάμπουν.
Βλέπεις, κάπου εκεί, είναι το μέλλον σου. Έτσι να απλώσεις το χεράκι θα το κρατήσεις στη χούφτα σαν διαμάντι λαμπρό.

Σου φιλώ τα μαλλιά. Τι όμορφα που μυρίζεις. Και το μάγουλο , απαλά, σαν πεταλούδα.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου και φεύγω.
Μα μένω εκεί.
Να φυλάω τον ύπνο σου.
Είναι το μόνο που μπορώ…

Για το αγόρι μου, που αύριο κλείνει 5 χρόνια ζωής.