Γοργόνα ;

Οι μύθοι και οι θρύλοι , όχι μόνο του ελλαδικού χώρου, βρίθουν από τα μαγευτικά πλάσματα των θαλασσών.
Μαγευτικά γιατί δεν ανήκουν στην πραγματικότητά μας, όπως τουλάχιστον τη βιώνουμε και συνήθως χαρακτηρίζονται ως όμορφα πλάσματα, ιδιαίτερα όμορφα πολλές φορές.

Όπως μας λέει και ο Νικόλαος Πολίτης στις Παραδόσεις του (τομ.Β΄) οι αμόρφωτοι εκείνοι δεισιδαίμονες κάτοικοι των χωριών, εκείνοι οι απλοϊκοί, που τις νύχτες και τα σούρουπα η φαντασία και ο φόβος παράλλασε ότι προσλάμβαναν οι αισθήσεις, για να εξορκίσουν το κακό το βάφτιζαν όμορφο, καλόγνωμο…
Οι θαλασσινοί γυρνούσαν πίσω από τα ταξίδια τους στους ωκεανούς γεμάτοι με ιστορίες που έκαναν όλους να ανατριχιάζουν τα βράδυα γύρω από το αναμμένο τζάκι.

Τέρατα και πλάσματα περίεργα εικονογραφήθηκαν με λεπτομέρειες στους χάρτες του Μεσαίωνα και σε βιβλία.

Γοργόνα η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, γοργόνα η Μέδουσα, γοργόνες και οι Σειρήνες του Οδυσσέα.

Τα απύθμενα βάθη των ωκεανών, ανεξερεύνητα ακόμη, λόγω άλυτων προς το παρόν πρακτικών θεμάτων.









Παραμυθάδες και σεναριογράφοι άντλησαν από τον πλούτο των λαϊκών θρύλων και μας έδωσαν ιστορίες περίτεχνες που αφήνουν στη φαντασία μια πόρτα ολάνοιχτη στο αναπάντεχο.


Άραγε αυτό, μας κλείνει το μάτι ; ή απλώς φωτογραφήθηκε το πλάσμα που έφτιαξε ένας «μάγος» των εφέ για κάποια ταινία του Hollywood και την έστειλαν στο διαδύκτιο για πλάκα?

(Έλαβα τις φωτογραφίες με mail. Ξεβράστηκε σε ακτή της Μαλαισίας. Πότε, που ακριβώς δεν αναφερόταν. Ούτε και κάποια άλλη πηγή επιβεβαίωσης)

αντιγράφω από wikipedia

Μετά την ήττα του Ουρανού (και τον επελθόντα κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), η Γαία έσμιξε και με τον δεύτερο γιο της τον Ωκεανό (ιδεατή αντίληψη της πλημμυρίδας). Τα παιδιά τους είναι οι θεότητες της θάλασσας, των ποταμών, των λιμνών και γενικότερα του υγρού στοιχείου (δηλαδή οι εικόνες του υγρού στοιχείου όπως φάνηκαν μετά την άμπωτη).
Παιδιά του Πόντου και της Γαίας ήταν ο Νηρέας, ο Θαύμος, η Ευρυβία, ο Φόρκυς και η Κητώ. Ο Φόρκυς και η Κητώ (αδέρφια) "έσμιξαν" και έφεραν στον κόσμο τις τρεις Γραίες, επίσης τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, καθώς και τις τρεις Γοργόνες (Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα).
Όλα τα παραπάνω πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας προήλθαν πιθανώς από την πρώτη αντίληψη των μεγάλων γεωφυσικών ανακατατάξεων που συνέβησαν στο γενικότερο ελλαδικό χώρο, πλαισιωμένα άλλοτε με αισθήματα φόβου και άλλοτε ελπίδας, αλλά όμως από αποδεδειγμένη παρατήρηση σε ποιητική έκφραση.
Συγκεκριμένα τα ονόματα των Γοργόνων σημαίνουν τα εξής : Σθενώ = δύναμη, Ευρυάλη = μεγάλο άλμα και Μέδουσα ή Γοργώ = άγριο βλέμμα.
Λέγεται ότι ήταν Κενταύρισσες, τις οποίες μεταμόρφωσε σε απεχθή τέρατα η Αθηνά, εξαιτίας της Μέδουσας. Από τις τρεις μόνο η Γοργώ ήταν θνητή. Συχνά συνδέονται με τις Σειρήνες.
Αντιπροσωπεύουν τα άγρια κύμματα της θάλασσας.