Carmen

στη Σεβίλλη το 1820

http://www.youtube.com/watch?v=jYw_d4isSeY

Ο έρωτας, τρελλό πουλί
που δεν το ημέρεψε κανείς,
κι’ άδικα εσύ τον προσκαλείς,
αν τον βολεύει ν’ αρνηθεί.
Μάταια ικετεύουν ή απειλούν,
ο ένας μιλάει, ο άλλος σιωπά,
μα κάποιον άλλο προτιμώ,
μ΄αρέσει κι’ ας μη μου μιλά,
Ο έρωτας, ο έρωτας…
ο έρωτας, τσιγγάνων γιός,
νόμο δε γνώρισε ποτέ.
Δεν μ’ αγαπάς, μα σ΄αγαπώ
κι’ αν σ’ αγαπώ να φυλαχτείς.
Λες, το πουλί έχεις φυλακίσει,
μα αυτό, γοργόφτερο πετά,
ο έρωτας πάει, τον περιμένεις,
πια δεν ελπίζεις κι’ είναι εδώ.
Έρχεται γρήγορα και φεύγει,
πετάει κοντά σου και γυρνά.
Λες, τον κρατάς, μα σου ξεφεύγει,
του ξεφεύγεις , μα σε κρατά!


Η σκηνή του video από την Carmen κατά Francesco Rosi με τις υπέροχες φωνές των Placido Domingo, και Julia Migenes.

Γοργόνα ;

Οι μύθοι και οι θρύλοι , όχι μόνο του ελλαδικού χώρου, βρίθουν από τα μαγευτικά πλάσματα των θαλασσών.
Μαγευτικά γιατί δεν ανήκουν στην πραγματικότητά μας, όπως τουλάχιστον τη βιώνουμε και συνήθως χαρακτηρίζονται ως όμορφα πλάσματα, ιδιαίτερα όμορφα πολλές φορές.

Όπως μας λέει και ο Νικόλαος Πολίτης στις Παραδόσεις του (τομ.Β΄) οι αμόρφωτοι εκείνοι δεισιδαίμονες κάτοικοι των χωριών, εκείνοι οι απλοϊκοί, που τις νύχτες και τα σούρουπα η φαντασία και ο φόβος παράλλασε ότι προσλάμβαναν οι αισθήσεις, για να εξορκίσουν το κακό το βάφτιζαν όμορφο, καλόγνωμο…
Οι θαλασσινοί γυρνούσαν πίσω από τα ταξίδια τους στους ωκεανούς γεμάτοι με ιστορίες που έκαναν όλους να ανατριχιάζουν τα βράδυα γύρω από το αναμμένο τζάκι.

Τέρατα και πλάσματα περίεργα εικονογραφήθηκαν με λεπτομέρειες στους χάρτες του Μεσαίωνα και σε βιβλία.

Γοργόνα η αδελφή του Μεγαλέξανδρου, γοργόνα η Μέδουσα, γοργόνες και οι Σειρήνες του Οδυσσέα.

Τα απύθμενα βάθη των ωκεανών, ανεξερεύνητα ακόμη, λόγω άλυτων προς το παρόν πρακτικών θεμάτων.









Παραμυθάδες και σεναριογράφοι άντλησαν από τον πλούτο των λαϊκών θρύλων και μας έδωσαν ιστορίες περίτεχνες που αφήνουν στη φαντασία μια πόρτα ολάνοιχτη στο αναπάντεχο.


Άραγε αυτό, μας κλείνει το μάτι ; ή απλώς φωτογραφήθηκε το πλάσμα που έφτιαξε ένας «μάγος» των εφέ για κάποια ταινία του Hollywood και την έστειλαν στο διαδύκτιο για πλάκα?

(Έλαβα τις φωτογραφίες με mail. Ξεβράστηκε σε ακτή της Μαλαισίας. Πότε, που ακριβώς δεν αναφερόταν. Ούτε και κάποια άλλη πηγή επιβεβαίωσης)

αντιγράφω από wikipedia

Μετά την ήττα του Ουρανού (και τον επελθόντα κατακλυσμό του Δευκαλίωνα), η Γαία έσμιξε και με τον δεύτερο γιο της τον Ωκεανό (ιδεατή αντίληψη της πλημμυρίδας). Τα παιδιά τους είναι οι θεότητες της θάλασσας, των ποταμών, των λιμνών και γενικότερα του υγρού στοιχείου (δηλαδή οι εικόνες του υγρού στοιχείου όπως φάνηκαν μετά την άμπωτη).
Παιδιά του Πόντου και της Γαίας ήταν ο Νηρέας, ο Θαύμος, η Ευρυβία, ο Φόρκυς και η Κητώ. Ο Φόρκυς και η Κητώ (αδέρφια) "έσμιξαν" και έφεραν στον κόσμο τις τρεις Γραίες, επίσης τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, καθώς και τις τρεις Γοργόνες (Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα).
Όλα τα παραπάνω πλάσματα της Ελληνικής μυθολογίας προήλθαν πιθανώς από την πρώτη αντίληψη των μεγάλων γεωφυσικών ανακατατάξεων που συνέβησαν στο γενικότερο ελλαδικό χώρο, πλαισιωμένα άλλοτε με αισθήματα φόβου και άλλοτε ελπίδας, αλλά όμως από αποδεδειγμένη παρατήρηση σε ποιητική έκφραση.
Συγκεκριμένα τα ονόματα των Γοργόνων σημαίνουν τα εξής : Σθενώ = δύναμη, Ευρυάλη = μεγάλο άλμα και Μέδουσα ή Γοργώ = άγριο βλέμμα.
Λέγεται ότι ήταν Κενταύρισσες, τις οποίες μεταμόρφωσε σε απεχθή τέρατα η Αθηνά, εξαιτίας της Μέδουσας. Από τις τρεις μόνο η Γοργώ ήταν θνητή. Συχνά συνδέονται με τις Σειρήνες.
Αντιπροσωπεύουν τα άγρια κύμματα της θάλασσας.

Άκου, Ανθρωπάκο !

"Ο μοναχικός αετός μέχρι σήμερα δεν έχει εγκαταλείψει την ελπίδα. Κι’ εξακολουθεί να κλωσσάει κοτόπουλα.

Δεν θέλεις να γίνεις αητός Ανθρωπάκο. Γιαυτό σε τρώνε τα όρνεα. Φοβάσαι τους αητούς κι’ έτσι ζεις κοπαδιαστά, και κοπαδιαστά εξολοθρεύεσαι. Γιατί μερικά από τα κοτόπουλά σου έχουν κλωσσήσει αυγά όρνεων. Και τα όρνεά σου έχουν γίνει οι Φύρερ σου ενάντια στους αητούς, τους αητούς που θελήσανε να σε οδηγήσουν σε μακρινότερες, πιο υποσχετικές αποστάσεις. Τα όρνεα σε δίδαξαν να τρώς ψοφίμια και νάσαι ικανοποιημένος με ελάχιστα σπειριά σιτάρι. Σ’ έμαθαν και να ορύεσαι «Ζήτω, ζήτω, Μέγα ΄Όρνεο!» Τώρα λιμοκτονείς και πεθαίνεις κι’ ακόμη φοβάσαι τους αητούς που κλωσσάνε τα κοτόπουλά σου.

Τάχτισες στην άμμο όλα τούτα Ανθρωπάκο : το σπίτι σου, τη ζωή σου, την κουλτούρα σου και τον πολιτισμό σου, την επιστήμη σου και την τεχνολογία σου, τον έρωτά σου, την αγάπη σου και την εκπαίδευση των παιδιών σου. Δεν το ξέρεις αυτό, δεν θέλεις να το ξέρεις και καρατομείς το μεγάλο άνθρωπο που σου το λέει. Απελπισμένος έρχεσαι και κάνεις τα ίδια ερωτήματα …
……………
Νομίζεις πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και τα πρόστυχα μέσα. Πόσο λάθος κάνεις Ανθρωπάκο! Ο σκοπός βρίσκεται στην πορεία που ακολουθείς για να τον φτάσεις. Κάθε σημερινό σου βήμα είναι η αυριανή σου ζωή.

............




Απόσπασμα από το Άκου Ανθρωπάκο του ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΙΧ



Και όχι μόνο για την αυριανή ημέρα.
Για την κάθε ημέρα της ζωής μας.



"απόσπασμα από την εισαγωγή του αντίτυπου που έχω (εκδ.Πύλη 1972)


Ο ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ λύγισε βιολογικά σε μια αμερικάνικη φυλακή.
Αιτία της καταδίκης του Ράϊχ σε δίχρονη φυλάκιση ήταν περιφρόνηση προς το δικαστήριο.
Ο ασυμβίβαστος επιστήμονας και συγγραφέας δε θα δεχθεί να τον δικάσουν άνθρωποι ακατατόπιστοι σε θέμα επιστημονικά, μονάχα σε ισότιμους θα έδινε τέτοια ευκαιρία, τονισε στη διάρκεια της συγκλονιστικής εκείνης δίκης."
ΜΑΡΙΑ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ-ΖΗΚΑ

Να φυλάω τον ύπνο σου

Έρχομαι, νυχοπερπατώντας τα βράδυα, να φυλάξω τον ύπνο σου.
Να στρώσω μια τούφα από μαλλιά.
Να σκύψω και να σε μυρίσω.
Κυττώ το δωμάτιο γύρω, μήπως κάποιο όνειρο «κακό» σε παραμονεύει, να πάρω το σπαθί σου, εκείνο το πειρατικό, και να το κόψω στα δύο.
Να το τρομάξω και να φύγει.

Στρώνω μια πτυχή του σεντονιού, όμορφα, να μη κρυώνεις.
Μου ξεσκεπάζεσαι τις νύχτες, Και έχουν αρχίσει να γίνονται κρύες.
Σφαλιστά τα μάτια σου. Ταξιδεύεις σε κόσμους μαγικούς.
Πόσο θα ήθελα να μ’ έπαιρνες μαζί σου ! Στις κόκκινες θάλασσες που νικάς όλα τα τέρατα…Κι’ ό ήλιος έχει μάτια και χαμόγελα. Και οι γλάροι μιλάνε και εσύ τους καταλαβαίνεις.

Μια ημέρα θα με πάρεις μαζί, να πετάξουμε με τον δράκο σου ψηλά πάνω από τα σύννεφα και να πιούμε αστρόσκονη καιθσμένοι στο φεγγάρι.
Γελάς όταν σου μιλώ για τους πλανήτες κι’ ονειρεύεσαι ταξίδια, με μάτια που λάμπουν.
Βλέπεις, κάπου εκεί, είναι το μέλλον σου. Έτσι να απλώσεις το χεράκι θα το κρατήσεις στη χούφτα σαν διαμάντι λαμπρό.

Σου φιλώ τα μαλλιά. Τι όμορφα που μυρίζεις. Και το μάγουλο , απαλά, σαν πεταλούδα.
Κλείνω την πόρτα πίσω μου και φεύγω.
Μα μένω εκεί.
Να φυλάω τον ύπνο σου.
Είναι το μόνο που μπορώ…

Για το αγόρι μου, που αύριο κλείνει 5 χρόνια ζωής.

Wo Bist Du

Και αφού ξεκίνησα έτσι, ας κλείσει έτσι η εβδομάδα.

Και ναι αγαπώ τα κόμικς. Εμφανές δεν είναι?

http://www.youtube.com/watch?v=_KE2Jrww_KQ

Σε αγαπάω
Δεν σε αγαπάω
Δεν σε αγαπάω πια
Δεν σε αγαπάω περισσότερο ή λιγότερο απ’ όσο εσύ
Απ’ όσο εσύ με αγάπησες
Απ’ όσο εσύ ακόμη μ’ αγαπάς

Refren (δις)
Τα όμορφα κορίτσια δεν είναι όμορφα
Τα ζεστά χέρια είναι τόσο κρύα
Όλα τα ρολόγια μένουν σταματημένα
Το γέλιο δεν είναι πιά υγιές και σύντομα…

Σε ψάχνω πίσω από το φως
Που είσαι, Που είσαι,
Τόσο μόνος δεν θέλω να είμαι
Που είσαι ? Που είσαι ?

Αποκοιμιέμαι με ένα μαχαίρι.
Που είσαι? Που είσαι?

Υ.Γ. Η μετάφραση των στίχων έγινε από φίλη.

Stronger than we know

Στο χαρίζω...
Για την Κάρμεν
Για τους έρωτές σου
Για το πάλεμά σου
Για τη μυστήρια ψυχή σου
Για Καλημέρα !!!!

http://www.youtube.com/watch?v=lZBBujg6LLA

Το φιλί

Όχι, δεν είναι δικό μου.
Με κάποιον τρόπο όμως είναι.
Όχι δεν το έγραψα εγώ... και λίγο σημασία έχει αυτό...
Το έγραψε η βασιλική ν. http://animusanimus.blogspot.com/
Δεν θα μπορούσε να το γράψει κανένας άλλος.
Υποκλίνομαι στην ψυχή της !

Και θέλω τώρα να ακούσω αυτό http://www.youtube.com/watch?v=77ey1aWDnyY

Rammstein

Stirb nich vor mir

http://www.youtube.com/watch?v=MqMDHuJG8Eg



Ένα αγαπημένο μουσικό κομμάτι.

Να ξεκινήσει με ήχους και εικόνες η εβδομάδα.



(η άγνοια προφανής...)