.... περί Ανοίξεως και άλλων δαιμονίων .... 
Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008
Πατέλης Δημήτρης
Ναι, είναι Έλληνας.
Ναι, ζεί και εργάζεται εκτός Ελλάδας.
Ναι, είναι καταξιωμένος στον χώρο του.
Όχι, θα μιλήσει ο ίδιος για τον εαυτό του.
...και θα παρουσιάσει τη δουλειά του...
...και το site του...
Ναι, έχω περίεργη διάθεση σήμερα...
Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2008
123 σελίδα
Παίζουμε. Όλη μας τη ζωή παίζουμε.
Η παιγνιοθεραπεία στηρίζεται στη βασική αρχή ότι το παιχνίδι αποτελεί μέσο εκτόνωσης των ψυχικών συγκρούσεων και τρόπο ακίνδυνης ικανοποίησης επιθυμιών, ενώ ταυτόχρονα βοηθά τα παιδιά κυρίως, να κατανοούν τον κόσμο.
Τα ενήλικα παιχνίδια βέβαια, είναι πολύπλοκα, επικίνδυνα μερικές φορές, αν θα μπορούσαμε να εξομοιώσουμε στη σκέψη μας , τη ζωή με το παιχνίδι.
Ο τρόπος και το μέσο είτε είναι συνειδητό είτε όχι αντανακλά τον ψυχισμό μας.
Το παιχνίδι αποτελεί ένα εργαλείο προσωπικό, υποσυνείδητο, που μας κρατά σε επαφή με το παιδί που υπάρχει μέσα μας. Δικλείδα ασφαλείας που μας ισορροπεί, εκτονώνοντας έτσι τις γκρίζες ζώνες της καθημερινής μας πρακτικής.
Εδώ υπάρχει ένας τόπος δικτυακός που ανακάλυψα , για όσους θελήσουν να διαβάσουν σχετικά με "το παιχνίδι"... http://web.auth.gr/virtualschool/2.1/Praxis/Kotsakosta.html
Και δεν λέμε όχι στα όμορφα παιχνίδια !
Ιδίως όταν προτρέπουν σε ταξίδεμα αγαπημένο, ανάμεσα σε βιβλία .
Βιβλία παλιά και νέα, διαβασμένα και αδιάβαστα, άνοιξαν στην σελίδα 123, ξεφυλλίστηκαν, ξαναθυμήθηκαν την ουσία της ύπαρξής τους.
Ξαναέλα μου είπαν, εδώ θα είμαστε και θα περιμένουμε.
Και δεν λέω ποτέ όχι στις προσκλήσεις όμορφων και αγαπημένων ανθρώπων, όπως η βασιλική ν. που με προσκάλεσε. Αρκεί να μπορώ.
Το παιχνίδι έχει τους παρακάτω όρους:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη). 5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
Από το «Οι αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, σελίδα 123.
……………………
Ο κάθε κάτοικος της Ευδοξίας παραβάλλει στην ακίνητη τάξη του χαλιού μια δική του εικόνα της πόλης, μια δική του αγωνία, και ο καθένας μπορεί να βρεί κρυμμένη ανάμεσα στα αραβουργήματα μια απάντηση , την αφήγηση της ζωής του, τις μεταστροφές του πεπρωμένου.
Ρώτησαν ένα μαντείο για τη μυστηριώδη αυτή σχέση δύο τόσο διαφορετικών πραγμάτων όπως είναι το χαλί και η πόλη.
Ένα από τα δύο πράγματα- ήταν η απάντηση – έχει τη μορφή που οι θεοί έδωσαν στον έναστρο ουρανό και στις τροχιές που ακολουθούν, καθώς γυρίζουν, οι κόσμοι, το άλλο είναι απλώς μια κατά προσέγγιση αντανάκλαση, όπως το κάθε ανθρώπινο έργο.
……………………….
Αγαπημένο και το βιβλίο και ο συγγραφέας.
Θα προσκαλέσω λοιπόν και εγώ με την σειρά μου (λαμβάνοντας υπόψη την έκταση που έχει πάρει το παιχνίδι και ήδη ορισμένοι έχουν παίξει) τους mr.di, ερμία, betty, sadmanivo, helorus και όσους άλλους τους αρέσει σαν ιδέα.
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008
Full Moon
Πανσέληνος απόψε.
Τραγούδια λοιπόν, για αυτή την νύχτα.
Τι άλλο....?
Luna Tu - Miguel Marengo
Hijo de la luna - Μontserrat Caballe
Blue Moon - Billie Holliday
Fly me to the moon - Frank Sinatra
Ένα γύρω το φεγγάρι - Γιάννης Χαρούλης "Χειμωνανθός"
Μοίρα μου έγινες - Αντριάνα Μπάμπαλη
Ήτανε μια φορά - Νίκος Ξυλούρης
Ο Άμπλετ της Σελήνης - Χρήστος Θηβαίος
Θα πιώ απόψε το φεγγάρι - Γιάννης Πουλόπουλος
Αστέρι μου Φεγγάρι μου - Πέτρος Γαϊτάνος
ε..δεν βρήκα την Μελίνα... :(
Full moon....
και ένα "επί το λαϊκότερον"...
Φεγγάρι μου χλωμό - Πασχάλης Τερζής
Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008
Οι μεγάλοι Άγνωστοι
Γνωρίζω τη μορφή σου χρόνια τώρα.Την είδα να κεντιέται με ρυτίδες και γραμμές.
Σκέψεις, θυμούς, χαμόγελα και γέλια.
Εσύ κοίταξες για πρώτη φορά μέσα στα μάτια μου, και εγώ στα δικά σου.
Με κράτησες απαλά, με μύρισες και δάκρυσες.
Με υπερηφάνεια με έδειξες στη ζωή.
Νάτο το παιδί μου το πρώτο, της είπες.
Να το προσέχεις, μ’ ακούς?
Εκείνη έκλεισε το μάτι, γιατί έτσι πάντα απαντά, συνομωτικά, σιβυλλικά.
Μετά ο χρόνος, υδάτινος, ρευστός κύλησε και με έφερε στην ίδια θέση.
Ήμουν η πρώτη που κύτταξα μέσα στα μάτια σου, σε κράτησα απαλά σε μύρισα και δάκρυσα.
Με υπερηφάνεια σε έδειξα στην ζωή.
Νάτο το παιδί μου το πρώτο, της είπα.
Να το προσέχεις μ΄ακούς?
Εκείνη έκλεισε το μάτι, όπως τότε, με τον ίδιο τρόπο.
Σώμα από το σώμα σου και σώμα από το σώμα μου. Δεμένες υπάρξεις.
Μέσα από χρόνους, τρόπους, γεγονότα, κουβέντες, βιώματα, συναισθήματα.
Κι’ όμως δεν σε γνωρίζω και εσύ δεν θα με γνωρίσεις.
Οι μεγάλοι άγνωστοι της ζωής μας.
Οι πιο γνωστοί μας, οι πιο δικοί μας άνθρωποι.
Αίμα από το αίμα μας.
Άγνωστοι οι γεννήτορές μας, άγνωστοι και εμείς για τα γεννήματά μας.
Κλείνεις το μάτι έτσι ?
Άγνωστες οι βουλές σου…
Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008
Ο Τσόκλης στον Αστρολάβο
Η γνωριμία μου με τα έργα του Τσόκλη, έγινε πριν πολλά χρόνια, από την πρώτη στιγμή που έμεινα εκστατική να κυττώ ένα έργο ενός άγνωστου ζωγράφου.Λιτό
Απέριττο
Φλύαρο όμως μέσα στη σιωπή του.
Δεν βρίσκω τρόπο να χωρέσω τον Τσόκλη σε λόγια, γιατί έτσι μιλούν μέσα μου τα έργα του.
Απλά αφήνομαι στην μαγεία του.
Αντιγράφω από το site της gallery ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ.
http://www.astrolavos.gr/astrolavos_greek/index.htm
Σε μια σειρά έργων λοιπόν με βάση την απόλυτη κυριαρχία του Χρώματος, ο Κώστας Τσόκλης εκφράζει σκέψεις, ιδέες, εμμονές, του συνειδητού και του υποσυνείδητού του κόσμου, μέσα απ' το χρώμα, τη γραμμή, το σχέδιο, το υλικό, αλλά και την ίδια τη γραφή και έκφραση των ενδότερων προσωπικών του σκέψεων και συναισθημάτων, ξεσκεπάζοντας και αποκαλύπτοντάς μας το εσώτερο είναι του - όχι μόνο ως καλλιτέχνη, αλλά και ως ανθρώπου.
Η κατάθεση αυτή ψυχής μεσ' απ' τα λόγια αλλά και τα έργα, δεν είναι σίγουρα εύκολη διαδικασία, ιδιαίτερα για κάποιον που δεν είναι ποιητής αλλά εικαστικός καλλιτέχνης. Ο Κώστας Τσόκλης όμως πάντα τολμάει να πει και να δείξει αυτό που είναι.
Οι σκέψεις είναι σαν τα δέντρα, οι ρίζες τους ξεκινούν σιγά - σιγά κάτω από το συνειδητό, μέσα απ΄ το υποσυνείδητο έδαφος, για να φτάσουν να ατενίσουν το ουράνιο στερέωμα απλώνοντας το φύλλωμά τους ελεύθερα στον ουρανό. Οι εμμονές πάλι, είναι σαν το Κόκκινο Χρώμα. Έντονες, επίμονες, πάντα εκεί, να ξεχωρίζουν και να κυριαρχούν πάνω από κάθε άλλο χρώμα.
Ο Τσόκλης, όπως δεν εντάχθηκε ποτέ σε καμία σχολή, έτσι δε θέλει να παραδεχτεί ότι ανήκει αποκλειστικά σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. «Όσο δηλώνω παρών, έχω την ευθύνη του εκάστοτε σήμερα, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.»λέει.
και αφήνω ένα κομμάτι των δικών του λόγων, που αναρτημένα περιτρέχουν ολόκληρο τοίχο, ελεύθερο...
"Είναι πολύς καιρός τώρα
που ενδιαφέρομαι περισσότερο γαι την αποτυχία
παρά για την επιτυχία.
Και είμαι βέβαιος ότι πολλά
πράγματα που πέρασαν
σαν αποτυχημένα, είχαν
μέσα τους σπόρους ζωής
και μελλοντικής εκμετάλευσης
που δεν διαθέτουν πια τα
"επιτυχημένα" έργα.
Γιατί, επιτυχημένο θεωρείται
και είναι, εκείνο που κέρδισε την παραδοχή. εκείνο
που άδειασε ήδη το περιεχόμενό του
στην συνείδηση του θεατή".
Ο Τσόκλης είναι κόκκινο ...Διάρκεια έκθεσης: από Πέμπτη 10 Ιανουαρίου έως Σάββατο 9 Φεβρουαρίου.
Γκαλερί ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ - http://www.astrolavos.gr/
Διεύθυνση: Δεξαμενή Ξανθίππου 11, Κολωνάκι
Τηλ: 210 7294342,
Ώρες λειτουργίας: Τρ-Παρ 10:30-14:00 κ’ 18:00-21:00, Σαβ 10:30-14:30.
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.jpg)
