123 σελίδα

Παίζουμε. Όλη μας τη ζωή παίζουμε.
Η παιγνιοθεραπεία στηρίζεται στη βασική αρχή ότι το παιχνίδι αποτελεί μέσο εκτόνωσης των ψυχικών συγκρούσεων και τρόπο ακίνδυνης ικανοποίησης επιθυμιών, ενώ ταυτόχρονα βοηθά τα παιδιά κυρίως, να κατανοούν τον κόσμο.
Τα ενήλικα παιχνίδια βέβαια, είναι πολύπλοκα, επικίνδυνα μερικές φορές, αν θα μπορούσαμε να εξομοιώσουμε στη σκέψη μας , τη ζωή με το παιχνίδι.
Ο τρόπος και το μέσο είτε είναι συνειδητό είτε όχι αντανακλά τον ψυχισμό μας.

Το παιχνίδι αποτελεί ένα εργαλείο προσωπικό, υποσυνείδητο, που μας κρατά σε επαφή με το παιδί που υπάρχει μέσα μας. Δικλείδα ασφαλείας που μας ισορροπεί, εκτονώνοντας έτσι τις γκρίζες ζώνες της καθημερινής μας πρακτικής.

Εδώ υπάρχει ένας τόπος δικτυακός που ανακάλυψα , για όσους θελήσουν να διαβάσουν σχετικά με "το παιχνίδι"... http://web.auth.gr/virtualschool/2.1/Praxis/Kotsakosta.html

Και δεν λέμε όχι στα όμορφα παιχνίδια !
Ιδίως όταν προτρέπουν σε ταξίδεμα αγαπημένο, ανάμεσα σε βιβλία .
Βιβλία παλιά και νέα, διαβασμένα και αδιάβαστα, άνοιξαν στην σελίδα 123, ξεφυλλίστηκαν, ξαναθυμήθηκαν την ουσία της ύπαρξής τους.
Ξαναέλα μου είπαν, εδώ θα είμαστε και θα περιμένουμε.

Και δεν λέω ποτέ όχι στις προσκλήσεις όμορφων και αγαπημένων ανθρώπων, όπως η βασιλική ν. που με προσκάλεσε. Αρκεί να μπορώ.

Το παιχνίδι έχει τους παρακάτω όρους:


1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη). 5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.





Από το «Οι αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, σελίδα 123.

……………………
Ο κάθε κάτοικος της Ευδοξίας παραβάλλει στην ακίνητη τάξη του χαλιού μια δική του εικόνα της πόλης, μια δική του αγωνία, και ο καθένας μπορεί να βρεί κρυμμένη ανάμεσα στα αραβουργήματα μια απάντηση , την αφήγηση της ζωής του, τις μεταστροφές του πεπρωμένου.
Ρώτησαν ένα μαντείο για τη μυστηριώδη αυτή σχέση δύο τόσο διαφορετικών πραγμάτων όπως είναι το χαλί και η πόλη.
Ένα από τα δύο πράγματα- ήταν η απάντηση – έχει τη μορφή που οι θεοί έδωσαν στον έναστρο ουρανό και στις τροχιές που ακολουθούν, καθώς γυρίζουν, οι κόσμοι, το άλλο είναι απλώς μια κατά προσέγγιση αντανάκλαση, όπως το κάθε ανθρώπινο έργο.
……………………….

Αγαπημένο και το βιβλίο και ο συγγραφέας.

Θα προσκαλέσω λοιπόν και εγώ με την σειρά μου (λαμβάνοντας υπόψη την έκταση που έχει πάρει το παιχνίδι και ήδη ορισμένοι έχουν παίξει) τους mr.di, ερμία, betty, sadmanivo, helorus και όσους άλλους τους αρέσει σαν ιδέα.