Λιτό
Απέριττο
Φλύαρο όμως μέσα στη σιωπή του.
Δεν βρίσκω τρόπο να χωρέσω τον Τσόκλη σε λόγια, γιατί έτσι μιλούν μέσα μου τα έργα του.
Απλά αφήνομαι στην μαγεία του.
Αντιγράφω από το site της gallery ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ.
http://www.astrolavos.gr/astrolavos_greek/index.htm
Σε μια σειρά έργων λοιπόν με βάση την απόλυτη κυριαρχία του Χρώματος, ο Κώστας Τσόκλης εκφράζει σκέψεις, ιδέες, εμμονές, του συνειδητού και του υποσυνείδητού του κόσμου, μέσα απ' το χρώμα, τη γραμμή, το σχέδιο, το υλικό, αλλά και την ίδια τη γραφή και έκφραση των ενδότερων προσωπικών του σκέψεων και συναισθημάτων, ξεσκεπάζοντας και αποκαλύπτοντάς μας το εσώτερο είναι του - όχι μόνο ως καλλιτέχνη, αλλά και ως ανθρώπου.
Η κατάθεση αυτή ψυχής μεσ' απ' τα λόγια αλλά και τα έργα, δεν είναι σίγουρα εύκολη διαδικασία, ιδιαίτερα για κάποιον που δεν είναι ποιητής αλλά εικαστικός καλλιτέχνης. Ο Κώστας Τσόκλης όμως πάντα τολμάει να πει και να δείξει αυτό που είναι.
Οι σκέψεις είναι σαν τα δέντρα, οι ρίζες τους ξεκινούν σιγά - σιγά κάτω από το συνειδητό, μέσα απ΄ το υποσυνείδητο έδαφος, για να φτάσουν να ατενίσουν το ουράνιο στερέωμα απλώνοντας το φύλλωμά τους ελεύθερα στον ουρανό. Οι εμμονές πάλι, είναι σαν το Κόκκινο Χρώμα. Έντονες, επίμονες, πάντα εκεί, να ξεχωρίζουν και να κυριαρχούν πάνω από κάθε άλλο χρώμα.
Ο Τσόκλης, όπως δεν εντάχθηκε ποτέ σε καμία σχολή, έτσι δε θέλει να παραδεχτεί ότι ανήκει αποκλειστικά σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. «Όσο δηλώνω παρών, έχω την ευθύνη του εκάστοτε σήμερα, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.»λέει.
και αφήνω ένα κομμάτι των δικών του λόγων, που αναρτημένα περιτρέχουν ολόκληρο τοίχο, ελεύθερο...
"Είναι πολύς καιρός τώρα
που ενδιαφέρομαι περισσότερο γαι την αποτυχία
παρά για την επιτυχία.
Και είμαι βέβαιος ότι πολλά
πράγματα που πέρασαν
σαν αποτυχημένα, είχαν
μέσα τους σπόρους ζωής
και μελλοντικής εκμετάλευσης
που δεν διαθέτουν πια τα
"επιτυχημένα" έργα.
Γιατί, επιτυχημένο θεωρείται
και είναι, εκείνο που κέρδισε την παραδοχή. εκείνο
που άδειασε ήδη το περιεχόμενό του
στην συνείδηση του θεατή".
Διάρκεια έκθεσης: από Πέμπτη 10 Ιανουαρίου έως Σάββατο 9 Φεβρουαρίου.
Γκαλερί ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ - http://www.astrolavos.gr/
Διεύθυνση: Δεξαμενή Ξανθίππου 11, Κολωνάκι
Τηλ: 210 7294342,
Ώρες λειτουργίας: Τρ-Παρ 10:30-14:00 κ’ 18:00-21:00, Σαβ 10:30-14:30.
19 σχόλια:
Καταπληκτικό ποστ φίλη μου!
Και δε είχα ιδέα για την έκθεση! Είδες τελικά τι καλά που ειναι με τα blogs? Να εισαι καλά, πολύ όμορφη παρουσίαση :)
Ωραία μας το μετέδωσες. Έχει το "κατιτίς" του κι ο Τσόκλης. Κι η έκφραση της σκέψης του, με λιτότητα περιγράφει την ουσία της δημιουργίας του...οι αυθεντικοί δημιουργοί θαυμάζω που δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην "αποτυχία" στο "ανολοκλήρωτο",στο πάλεμα για το "ωραίο".
"Θα σου φουσκώσω ένα μπαλόνι κόκκινο
θα το γεμίσω μ' αίμα ζωντανό
και κάποιο μαύρο βραδυ ολοσκότενο
μ αερόστατο θα πας ψηλά στον ουρανό......"
Tον εκτιμώ αλλά δεν με ενθουσιάζει.
Πολύ ωραίο ποστ. Δυστυχώς μόλις συνειδητοποίησα πως η έκθεση τελείωσε σήμερα. Ας πρόσεχα!
Καλό σου βράδυ.
Θαυμάσια παρουσίαση, πλήρης εννοιολογικά και αισθητικά, φυσικά και... αισθηματικά!
Με εκνεύρισε αυτό που έγραφε στο άρθρο πως όποιος δεν είναι ποιητής δεν μπορεί να εκφράσει εύκολα κλπ. κλπ. γιατί αυτά τα θεωρώ μαλακίες! Ποιος αποφαίνεται ποιος είναι ποιητής και γιατί να μην είναι κάθε καλλιτέχνης ποιητής; Εγώ τις ωραιότερες διατυπώσεις και σκέψεις τις ακούω από ζωγράφους, τι είναι αυτά που ακόμα κάποιοι γράφουν...
Με αποζημίωσε όμως το κείμενο του ίδιου του Τσόκλη -όσο και η ποιητικώς εικαστική δουλειά του- γιατί είναι έτσι όπως το λέει και μάλιστα σε πολλά επίπεδα της ζωής και όχι μόνο της Τέχνης. Λέει ένα μεγάλο μυστικό ο άνθρωπος. Και όπως είπε κι ένας φίλος μου προχτές: Πάει και τέλειωσε, ο κόσμος είναι οι καλλιτέχνες του!
Τέλος, Mr.di, επιτρέψτε μου,
το υπέροχο στιχάκι που αφήσατε έχει υπογραφή Άρης Δαβαράκης και είναι σωστό να βάζουμε το όνομα αυτού που κατέβαλε έναν άλφα κόπο και λίγο αίμα για να γράψει κάτι, έτσι δεν είναι; Εκτός κι αν είναι πασίγνωστο, αλλά και πάλι νομίζω πως είναι καλύτερο έτσι. -συγχωρέστε με για το θάρρος, ε;-
roadartist παρομοίως, προτιμώ να ενημερώνομαι από τα blogs πια, όσο ο χρόνος μου επιτρέπει βέβαια.
Πρόλαβες να πας?
Καλη σου εβδομάδα :)
betty
θαυμάζω που δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην "αποτυχία" στο "ανολοκλήρωτο",στο πάλεμα για το "ωραίο".
και εγώ θαυμάζω αυτή την "ματιά" που έχουν ορισμένοι άνθρωποι, στο ατελές, στο αντι-ηρωϊκό.
Έτσι διάλεξα αυτό το απόσπασμα, μεταξύ των άλλων που βρήκα στο βιβλίο του, που εκδόθηκε με αφορμή τη συγκεκριμένη έκθεση.
Στο κάτω-κάτω ποιός κρίνει αν κάτι είναι επιτυχημένο ή αποτυχημένο στην τέχνη?
Ό χρόνος κρίνει, και η ψυχή του καθενός που θα σταθεί μπροστά του.
mr.di ευχαριστώ για τους όμορφους στίχους που μου δώρισες.
Ταιριαστή επιλογή :)
τάκη και η εκτίμηση για έναν άνθρωπο της τέχνης...λίγο δεν είναι.
Όι ενθουσιασμοί εξ' άλλου, μοιάζουν λίγο σαν μπαλόνια επίφοβα να σπάσουν...
helorus μη λυπάσαι για ότι χάνεις. Ίσως δεν θα είχε κάτι να σου δώσει πραγματικά...αυτή την εποχή τουλάχιστον.
Καλή σου ημέρα :)
βασιλική μου
θα αφήσω δικά του λόγια να μιλήσουν με τα δικά σου.
εξάλλου, σκοπός της τέχνης δεν είναι να υπακούσει σε κάποια διαταγή, αλλά να κατορθώσει να συγκινήσει τον θεατή και να του θέσει τα ίδια ερωτήματα, που κι' αυτός θέτει καθημερινά στην εαυτό του. και να τον αφήσει να κρίνει αν τέλικά ο καλλιτέχνης κατάφερε να απαντήσει σε αυτά.
Αν κατάφερε δηλαδή με τον τρόπο του, να τον λυτρώσει.
και η λύτρωση για τον καθένα, ο τρόπος και το μέσο είναι πολύ προσωπική υπόθεση :)
Η ποίηση, διαχέει τα πάντα, αν κάποιος επιλέξει έτσι να το δεί!
Συγχωρημένη για το θάρρος σου. Πράγματι είναι στίχοι του Δαβαράκη, απ' όσο θυμάμαι τουλάχιστον, και προφανώς είναι αφού το λες κι εσύ.
Ναι καλό είναι να αναφέρεται κι ο δημιουργός, αλλά έπρεπε την ώρα εκείνη να αναζητώ το δίσκο για να βεβαιωθώ.
Δυστυχώς δεν είναι πασίγνωστο.
Ελπίζω ότι τα εισαγωγικά που έβαλα στην αρχή και στο τέλος τους να ήταν αρκετό για να γίνει κατανοητό ότι δεν ήταν δικό μου.
Δυστυχώς :-)
Το παραπάνω σχόλιο αφορά την παρατήρηση της Βασιλικής
Mr.Di ένιωσα λίγο άσχημα που το έγραψα κάπως άκομψα, αλλά το πήρες πολύ όμορφα και χαίρομαι πολύ γι' αυτό, να είσαι καλά, και είναι του Άρη, αυτό, ναι, το ξέρω καλά. ¨Οσο όμως αγαπάς τόσο ωραία πράγματα είμαι βέβαιη πως μια μέρα θα γράψεις και αντίστοιχα!
Κυρία μου... σας αγαπάω... επικύνδυνα!!!
βασιλική
:)
Πω πω, τελείωσε, ε; Κρίμα που δεν την πρόλαβα (γιατί το αμέλησα έτσι;)
Ωραίο blog!
elie ναι, τελείωσε.
Αλλά γίνονται τόσες πολλές εκθέσεις στην Αθήνα.
Διάθεση, χρόνο έ...και λίγο χρήμα να έχεις :)
Καλώς ήρθες
Δημοσίευση σχολίου