Η ημέρα ήταν ζεστή για τέτοια εποχή.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο. Έξω τραγουδούσαν οι κορυδαλλοί στα φυλλώματα και οι πάπιες πλατσούριζαν στη λίμνη.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν και κορυδαλλοί και πάπιες, αλλά υπήρχαν μόνο μηχανές και αυτοκίνητα και καυσαέρια και γκρίζα κτίρια και άνθρωποι μουντοί, άγευστοι.
Ήταν φορές που φανταζόταν τους ανθρώπους ως γεύσεις. Τους κατέτασσε σε κατηγορίες, διακοσμούσε το πιάτο που αντιστοιχούσε στον καθένα… Έπαιζε.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο.
Τα βιβλιοπωλεία είναι μαγικά κάστρα.
Μπαίνεις με ένα θέλω και βγαίνεις με ένα άλλο.
Το αφήνεις σε ένα ράφι και κάποιος άλλος θα μπεί και θα το πάρει.
Μερικοί βγαίνουν με το δικό τους θέλω και μόνο.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο. Έξω τραγουδούσαν οι κορυδαλλοί στα φυλλώματα και οι πάπιες πλατσούριζαν στη λίμνη.
Θα μπορούσαν να υπάρχουν και κορυδαλλοί και πάπιες, αλλά υπήρχαν μόνο μηχανές και αυτοκίνητα και καυσαέρια και γκρίζα κτίρια και άνθρωποι μουντοί, άγευστοι.
Ήταν φορές που φανταζόταν τους ανθρώπους ως γεύσεις. Τους κατέτασσε σε κατηγορίες, διακοσμούσε το πιάτο που αντιστοιχούσε στον καθένα… Έπαιζε.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο.
Τα βιβλιοπωλεία είναι μαγικά κάστρα.
Μπαίνεις με ένα θέλω και βγαίνεις με ένα άλλο.
Το αφήνεις σε ένα ράφι και κάποιος άλλος θα μπεί και θα το πάρει.
Μερικοί βγαίνουν με το δικό τους θέλω και μόνο.
Αυτοί, είναι οι προγραμματισμένοι. Έτσι τους έλεγε.
Τους άλλους ονειροπόλους.
Τους άλλους ονειροπόλους.
Της άρεσε αυτή η λέξη γιατί περιείχε το όνειρο. Λεπτοφυές από την φύση του. Σκοτεινό ή φωτεινό, με μια ενέργεια υπόγεια, που μπορούσε να διεισδύσει παντού αόρατη. Σαν μια ανάσα. Κανείς δεν την βλέπει, κανείς δεν την συνειδητοποιεί αλλά η απουσία της σημαίνει θάνατο.
Οι προγραμματισμένοι έχουν όλα τα θέλω τους τακτοποιημένα σε ωραία κουτάκια, ξεσκονισμένα και γυαλισμένα. Είναι όμορφοι οι προγραμματισμένοι. Πάντα τους εκτιμούσε και τους κοιτούσε με δέος .
Οι ονειροπόλοι ζουν μέσα στην ανακατωσούρα και στην αναρχία.
Τα θέλω τους τα κάνουν σχήματα και τη μία βρίσκονται νύχτα στη κορφή ενός πανύψηλου βουνού να τεντώνονται να γυαλίσουν τα αστέρια και την άλλη δίπλα σε μια λίμνη στο λυκόφως να χορεύουν με τις ξωτικιές.
Αν περάσει άνθρωπος από εκεί, δε βλέπει τίποτα.
Οι προγραμματισμένοι έχουν όλα τα θέλω τους τακτοποιημένα σε ωραία κουτάκια, ξεσκονισμένα και γυαλισμένα. Είναι όμορφοι οι προγραμματισμένοι. Πάντα τους εκτιμούσε και τους κοιτούσε με δέος .
Οι ονειροπόλοι ζουν μέσα στην ανακατωσούρα και στην αναρχία.
Τα θέλω τους τα κάνουν σχήματα και τη μία βρίσκονται νύχτα στη κορφή ενός πανύψηλου βουνού να τεντώνονται να γυαλίσουν τα αστέρια και την άλλη δίπλα σε μια λίμνη στο λυκόφως να χορεύουν με τις ξωτικιές.
Αν περάσει άνθρωπος από εκεί, δε βλέπει τίποτα.
Μόνο μια υπέροχη ευφορία τους αγκαλιάζει ζεστά σαν την αγκαλιά της μάνας και τους κεντά χαμόγελο στα χείλη.
Οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Βλέπουν μόνο ότι θέλουν να δούν. Τα υπόλοιπα είναι αόρατα στο μάτι. Εκεί είναι όμως όλα, για να βρεθούν, να ιδωθούν, να λάμψουν.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο. Με μερικά θέλω στην αγκαλιά της ψυχής της. Είχαν περάσει άλλοι όμως, και της τα είχαν πάρει. Ανακάλυψε άλλα στα ράφια, ονειροπόλων όπως και η ίδια, που τα είχαν αφήσει εκεί.
Μάζεψε μερικά, και αφού υπέβαλλε τα σέβη της στην πριγκίπισσα του κάστρου, γιατί κάθε καλό κάστρο έχει και μια πριγκίπισσα, ίσως και έναν δράκο, αλλά εκεί δεν βρήκε, βγήκε έξω στο φως της ημέρας.
Είχε κεντημένο ένα χαμόγελο στα χείλη και το βάρος που κρατούσε στο αριστερό της χέρι σαν πούπουλο το ένιωθε.
Βιαζόταν να ανακαλύψει τα θέλω των άλλων. ΄Ισως και να έβρισκε και τους ίδιους μια ημέρα.
Τότε θα έβαζαν κάτω τα θέλω τους, σαν κομμάτια ενός παζλ και θα έφτιαχναν την πιο όμορφη εικόνα όλου του κόσμου.
Οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Βλέπουν μόνο ότι θέλουν να δούν. Τα υπόλοιπα είναι αόρατα στο μάτι. Εκεί είναι όμως όλα, για να βρεθούν, να ιδωθούν, να λάμψουν.
Μπήκε μέσα στο βιβλιοπωλείο. Με μερικά θέλω στην αγκαλιά της ψυχής της. Είχαν περάσει άλλοι όμως, και της τα είχαν πάρει. Ανακάλυψε άλλα στα ράφια, ονειροπόλων όπως και η ίδια, που τα είχαν αφήσει εκεί.
Μάζεψε μερικά, και αφού υπέβαλλε τα σέβη της στην πριγκίπισσα του κάστρου, γιατί κάθε καλό κάστρο έχει και μια πριγκίπισσα, ίσως και έναν δράκο, αλλά εκεί δεν βρήκε, βγήκε έξω στο φως της ημέρας.
Είχε κεντημένο ένα χαμόγελο στα χείλη και το βάρος που κρατούσε στο αριστερό της χέρι σαν πούπουλο το ένιωθε.
Βιαζόταν να ανακαλύψει τα θέλω των άλλων. ΄Ισως και να έβρισκε και τους ίδιους μια ημέρα.
Τότε θα έβαζαν κάτω τα θέλω τους, σαν κομμάτια ενός παζλ και θα έφτιαχναν την πιο όμορφη εικόνα όλου του κόσμου.
Αυτό, το... όλου του κόσμου, παιδικό της φάνηκε.
Γι’ αυτό το αγάπησε, πιο πολύ.
Ακούω Loreena McKennith στο Mystic's Dream
.jpg)
18 σχόλια:
Για λίγα βιβλία
και για λίγο τάξη μέσα στο χάος.
Καλημέρα.
Mου θύμισε κάτι που έχω γραμμένο και ίσως το αναρτήσω κάποια στιγμή.
Εναι ένα διάλογος μεταξύ ενός ονειροπόλου και ενός ρεαλιστή.
Καλημέρα
Το ξέρω πως θα ακουστεί σαν μια πεζή, τετριμένη κολακεία, αλλά δεν με νοιάζει διότι δεν είναι τέτοια.
Υπέροχο κείμενο.
Πολύ μου άρεσε, γιατί βρήκα στιγμές μου μέσα του, κι ίσως αυτό να είναι τελικά που κάνει τους ανθρώπους να επικοινωνούν και εδώ μέσα, εκτός από το να ανταλλάσουν όνειρα σε περίεργα κάστρα.
Υπέροχο κείμενο!
Ωραια που θα ηταν να ζουσαμε την ζωη και να την γνωριζαμε μεσα απο τα βιβλια!
Μονο που αυτο δεν γινεται γιατι η ζωη ειναι μονο εμπειρια ΚΑΙ ΤΡΙΒΉ ΜΕ ΤΟΥς ΑΛΛΟΥς ΑΝΘΡΩΠΟΥς ,που αποκομιζεται απο την καθημερινη πραξη.
κΙ ΕΜΕΝΑ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ Η Loreena McKennith!!!Παρα πολυ.
καλο βραδυ Κυριακης
και να μου εισαι παντα καλα
Θα συμφωνήσω με τον Mr.Spy.
Αυτό εδώ σήμερα είναι ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ post.
Ίσως το καταπληκτικότερο που διάβασα ποτέ για τα βιβλία.
Τα σέβη μου My Lady
Καλημέρα σπίθα
Η σχέση μου με τα βιβλία θα παραμείνει χαώδης :)
Δεν έχει το αποτέλεσμα που θα ήθελα, αλλά τουλάχιστον την απολαμβάνω!
Tι καλημέρα σου λέω ?...μεσημέριασε:)))
Θα έχει ενδιαφέρον κωνσταντίνε μου !
Να το αναρτήσεις σίγουρα θα έλεγα εγώ :)
Καλό μεσημέρι
Χαίρομαι spy που βρήκες στιγμές δικές σου μέσα στα λόγια μου. Εγώ έχω βρεί πολλές δικές μου στα δικά σου.
Λίγο-πολύ αυτά τα περίεργα κάστρα του μυαλού και της ψυχής βρίσκουν τρόπους επικοινωνίας:)))))
Σε ευχαριστώ πολύ :)
faraona μου δεν διαφωνώ μαζί σου. Άλλο η ζωή αγκαλιά με ένα βιβλίο και άλλο με τους ανθρώπους.
Βέβαια η σχέση μου με τα βιβλία υπήρξε πάντα ερωτική.
Κάθε ένα που επιλέγω να διαβάσω καθρεφτίζει κάτι διαφορετικό δικό μου, το μεγενθύνει, το εμπλουτίζει, το μεταμορφώνει, του ανοίγει ορίζοντες, μπορεί και να το δυσκολέψει.
Θα μπορούσα να ζω σε ένα σπίτι βιβλιοθήκη !
Oι ήχοι της Μckennith πηγάζουν από Κέλτικους ήχους. Ασκεί μεγάλη γοητεία πάνω μου το νησί τους!
Καλό μεσημέρι φαραώνα μου, και να είσαι και εσύ καλά να μας προβληματίζεις :)))
diva μου ...θα κοκκινίσω με τα καλά σου λόγια!
Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου :)))
Έχω μια βεβαιότητα ότι τα αγαπάς το ίδιο.
Φιλιά !
Επέτρεψέ μου να κάνω έναν παραλληλισμό (ίσως και άστοχο) σε αυτό που διάβασα.
Το βιβλιοπωλείο ή το κάστρο το βλέπω σαν το διαδίκτυο που ο κάθε ένας αφήνει τα θέλω του, που άλλοι τα αναγνωρίζουν και άλλοι όχι. Μπαίνεις και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις. Αφήνεις τα δικά σου θέλω, παίρνεις μερικά άλλα μαζί σου και φεύγεις για να τα ανακαλύψεις.
Το να ενώσεις λίγα κομμάτια του παζλ που σου δίνουν την ελπίδα πως αλλάζουν την εικόνα του κόσμου είναι εφικτό. Σιγά-σιγά θα κουμπώσουν και τα άλλα...
Κατά τα άλλα όταν μπαίνω σε βιβλιοπωλείο είναι σαν να μπαίνω σε εκκλησία. Αγγίζω ευλαβικά τα βιβλία, τα ξεφυλλίζω με προσοχή μην τα τσακίσω, διαβάζω σκόρπιες γραμμές και αν μου κάνει το αγοράζω. Τρώω κανά δίωρο χωρίς να το καταλάβω!
Καλό απόγευμα κυρία Smith!!!
Mπα..εγώ δεν βλέπω το βιβλιοπωλείο σαν εκκλησία..ούτε σαν κάστρα..
Μάλλον για τη μυρωδιά του χαρτιού μπαίνω...μερικές ανάσες , κάποιες κλεφτές ματιές να δώ τα νεώτερα κάποιων καβαλημένων καλαμιών..
Απο την άλλη , μήπως ξέρω και τι θέλω?...
τι να πάρω και τι να αφήσω....άστα..
Ομορφο κείμενο
μ'αρέσει πού'χω "συννένοχους" στη τρέλλα...
καλησπέρα
Μπορείς να κάνεις όσους παραλληλισμούς θέλεις radio marconi !!!!
Τι νομίζεις, ότι ξέρω και εγώ τι γράφω πολλές φορές εδώ?
Μια φράση ξεπηδά, ξεκινώ και όπου με βγάλει.
Είναι φορές που ανακαλύπτω άλλα λόγια, πίσω από τα λόγια μου... Χαμογελώ λοιπόν, γιατί βρήκα τον παραλληλισμό σου εξαιρετικό !!!
Ναι, έτσι το νοιώθω, από μια πλευρά, αυτό που γίνεται εδώ μέσα.
Ή για να είμαι ακριβής...έτσι θα ήθελα να είναι.
Τα βιβλιοπωλεία...με δέος και δίψα χώνομαι και εγώ. Τα χαϊδεύω, τα μυρίζω, διαβάζω λίγο εδώ, λίγο εκεί και φεύγω ταπί και ευτυχισμένη.
Μετά πάω για ένα καφέ εκεί γύρω, να χαρώ τους θησαυρούς μου :)))
Καλό μεσημέρι να έχεις :)))))
Λοιπόν τακη για λίγο τις έχεις τις «μερικές ανάσες»?
Ήδη είπες πολλά περισσότερα από ότι νομίζεις ότι λές!
Για αγάπη μιλάς και εσύ. Όπου ανασαίνουμε, ζωντανοί είμαστε.
Κατά τα άλλα...απλά θα πάρεις όποιο βιβλίο σου κλείσει με νόημα το μάτι...Τόσο απλά :))))
Αν μη τι άλλο μια συννενοχή υπάρχει εδώ μέσα Ανδρόνικε :)))
Και μια τρέλλα, ίσως... και περισσότερες :)
Να είσαι καλά :)
Τα βιβλιοπωλεία... Χε χε.. Τι να πρωτογράψω για την παλαιότερη των εμμονών μου... Ένας κόσμος ολόκληρος, ενίοτε περισσότεροι. Πύλες για ταξίδια (του νου) και άπειρες εικόνες και σκέψεις και ιδέες και συναισθήματα και και και... Χάος.
Βγαίνοντας, σου κλείνω συνωμωτικά το μάτι. :)
xα χα χα εμμονή το λές σεύ sadmanivo τρέλλα το λέω εγώ. Αλλά όπως και να το πούμε σε αυτή την άτιμη γοητεία παραδινόμαστε χωρίς αντιστάσεις :)
Εννοείται χάος !!!!
Συνωμοτικά έ??? έρχομαι :))))
Δημοσίευση σχολίου