Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Να τα λέω σε σένα



Κοιτώ την παραμορφωμένη αντανάκλαση της ταράτσας του κτιρίου που βρίσκομαι, στα απέναντι παράθυρα. Το μυαλό παίζει με τις παραμορφώσεις αρκεί να έχει γνωρίσει για μια φορά την ισορροπημένη εικόνα. Πάει να ισορροπήσει την παραμόρφωση. Να ισιώσει τις γραμμές που βλέπει, να βάλει μια τάξη, την γνωστή του τάξη. Αυτή, που αυτό γνωρίζει. Εάν το έχει μάθει λάθος, είναι αστείο το μυαλό για έναν τρίτο που το παρακολουθεί.Δεν αναγνωρίζει την παγίδα που έχει πιαστεί.
Μπορεί αυτό που βλέπω απέναντι να καθρεφτίζεται, να είναι η πραγματική ταράτσα και εγώ να μην το γνωρίζω. Έτσι με στραβά κάγκελα, άλλα να γέρνουν αριστερά και άλλα δεξιά, να κόβονται, τα μισά πάνω και τα μισά κάτω, με την υδρορροή να παχαίνει στη μέση και να λεπταίνει στα άκρα θεόστραβη και την κεραία της τηλεόρασης να γέρνει επικίνδυνα σε τεθλασμένη γραμμή προς τον δρόμο κάτω.
Η θεώρηση της πραγματικότητας, είναι η υποκειμενική θεώρηση της πραγματικότητας που αμφισβητεί την ουσία της λέξης. Με τις αντανακλάσεις παίζει το μυαλό και τα μάτια.
Και εσύ που νομίζεις ότι με βλέπεις.
Τι νομίζεις ότι βλέπεις?


Αλλά σαν να άκουσα γλάρους πάλι σήμερα στο κέντρο της Αθήνας. Κάποτε είχα ένα λευκό γλάρο που με επισκεπτόταν που και που προσπαθώντας να μπεί από το παράθυρο. Τα παράθυρα όμως δεν επιτρέπουν στα πάντα να μπούν πιο μέσα. Tου είπε λοιπόν, ένα ηχηρό Όχι ! Αυτός δεν έφυγε. Ερχόταν συχνά. Τώρα έχω μήνες να τον δώ. Δεν ξέρω τίποτα για την ζωή των γλάρων γιατί αποφάσισα ότι δεν θέλω να μάθω. Από τότε που γνώρισα τον γλάρο Ιωνάθαν , χρόνια πολλά πίσω, δεν με ενδιαφέρουν οι άλλοι γλάροι. Αλλά έτσι είναι. Όταν σε αγγίξει κάτι που στέκεται τόσο ψηλά και με τόσο διαφορετικό τρόπο , παύεις να ενδιαφέρεσαι για τα άλλα πλάσματα του είδους του.


Να, μιλώ τώρα για γλάρους και αισθάνομαι την αλμύρα της θάλασσας γύρω μου.Πάντα ήθελα να ζω σε ένα πλοίο. Χαζεύω στις μαρίνες τα κότερα αλλά το δικό μου πλοίο το φανταζόμουν πάντα με πανιά. Ιστιοφόρο. Θα ζούσα εκεί. Κι’ όποτε ήθελα θα ανοιγόμουν στο πέλαγος. Θα άραζα στις προβλήτες των νησιών , σε λιμανάκια έρημα, σε λιμάνια κοσμοπολίτικα , σε ξερονήσια.
Δεν μπορώ πάντα τον πολύ τον κόσμο, την βουή του. Είναι φορές που σκέφτομαι ότι ίσως και να είμαι μοναχικό πλάσμα. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να το διακρίνει αυτό σε εμένα. Είναι τόσο δυσδιάκριτο που ίσως, λέω και εγώ για τον εαυτό μου. Αλλά να, είναι φορές που λαχταρώ ένα καλύβι στο βουνό, ένα σπιτάκι σε μια έρημη παραλία, τζάκι να έχει και μόνο τα απαραίτητα. Λιτό. Υπερβολικά λιτό. Με υπερβολικά πολλά βιβλία. Τα έχω φτιάξει στη φαντασία μου και τα δύο. Και το γύρω περιβάλλον τους. Και τα θέλω δύο να είναι γιατί κάποια στιγμή θα βαρεθώ και θα θέλω αλλαγή.


Τα πλατιά χαμόγελα γίνονται ασπίδες καλογυαλισμένες. Κρύβουν από πίσω το ξίφος που θέλει να ματώσει. Κι΄ όλα αυτά αποκτούν με τον καιρό ένα βάρος που δεν το θέλω. Και η ασπίδα και το ξίφος. Όταν με κουράζουν τα αφήνω σε μια πέτρα και ξαπλώνω στην σκιά του κοντινού μου δένδρου. Δεν ξέρω πόσο μένω εκεί. Μάλλον η υγρασία με κάνει να ξανασηκωθώ και τότε πρέπει να τα ξαναπάρω στα χέρια μου και να συνεχίσω τον δρόμο.
Καμμιά ημέρα θα τα ξεχάσω. Είναι κι’ αυτός ένας τρόπος. Δεν θα τα χαρίσω όμως σε κανένα γιατί στην ουσία κανείς δεν τα χρειάζεται. Απορώ γιατί κουβαλώ αυτό το βάρος, το αχρείαστο. Συνήθεια θα είναι. Στο κάτω κάτω δεν είναι καρφωμένα πάνω μου Ίσως να είναι και από αγάπη αφού εγώ τα έφτιαξα.


Άλλα ξεκίνησα να πω σήμερα, για την Βιομετρία ήθελα να πω … τι κάθομαι και λέω τώρα? Για πλοία- σπίτια και γλάρους και μοναχικά σπιτάκια. Πως πήγα στις ασπίδες και τα ξίφη ?
Περίεργο πράγμα το μυαλό. Εάν χρησιμοποιούσαμε μεγαλύτερο ποσοστό από ότι χρησιμοποιούμε , τι θα ήμασταν άραγε? Τι σκέψεις θα κάναμε, τι λόγια θα είχαμε?
Κι΄όμως είναι μια όμορφη μη χειμωνιάτικη ημέρα σήμερα. Ίσως να φταίει ότι το «θέλω» έχει αντικατασταθεί πιά με το «πρέπει». Και αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να γιγαντώνεται και το πιο μικρό θέλω. Να γίνεται επιτακτικό και να αποζητά την άμεση εκπλήρωση.
Σαν παιδί που θέλει το γλειφιτζούρι του, τώρα !


Στον κόσμο των ανθρώπων όμως, γίνεσαι λαστιχάνθρωπος.
Το εξωτερικό περίβλημα μαθαίνει να λειτουργεί αυτόνομα. Αποκτά την δική του ζωή.
Το αστείο, για να μη πω γελοίο, είναι ότι αποκτά και ένα «εγώ». Περιφέρεται το «εγώ», θαυμάζει τις αντανακλάσεις του, κορδώνεται. Υπάρχω λέει, χαμένο μέσα στον ναρκισσισμό του. Μιλάει και δυνατά, μήπως και δεν το ακούσει κάποιος, μόνο που αυτή η φωνή ξυπνά ένα άλλο εγώ , κρυμμένο, μπορεί και δεύτερο και τρίτο. Ναι, αυτό έχει ενδιαφέρον για κάποιον που παρατηρεί στεκόμενος πιο πέρα. Το καταλαβαίνεις γιατί κάθεται πιο αναπαυτικά , παίρνει και ένα τεράστιο κουτί ποπ-κορν και ετοιμάζεται να παρακολουθήσει την παράσταση. Κωμωδία είναι , όλα αυτά τα «εγώ» να τσακώνονται για το ποιο είναι το πραγματικό «εγώ» και πως μπερδεύονται όταν πιθανόν ακούσουν ένα ψίθυρο να λέει, «εγώ» δεν υπάρχει. Ποιος ξέρει τώρα, εάν κι’ ο ψίθυρος αλήθεια λέει. Έχει χιούμορ όμως !

Αναρωτιέμαι, εάν έφτασες εδώ κάτω.
Εάν είχες την υπομονή να διαβάσεις όλο αυτό το κείμενο.
Απλώς αύριο έχω τα γενέθλιά μου.
Γιορτάζω τον ερχομό μου σε αυτή τη ζωή. Στην ουσία είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί να, όλο και κάποιο αποτύπωμα θα αφήσω και εγώ στην άμμο των αιώνων.
Αυτοσαρκάζομαι τώρα.
Μην το παρεξηγείς.
Είναι που πάντα με κύκλωνε μια περίεργη διάθεση τις ημέρες αυτές, λίγο πριν, λίγο μετά.
Δεν είναι και λίγο να γιορτάζεις την ζωή. Και φυσικά την προσωπική.
Ναι ξέρω, δεν είχα ούτε τούρτες, ούτε πανηγύρια, μόνο μια περίεργη διάθεση να κεράσω, αλλά ίσως να την βρείς νόστιμη. Πάντως αυτό έχω.
Στην πραγματική ζωή χα χα χα χα χα θα έχω απ’ όλα. Κάτι , κάποιοι μου ετοιμάζουν, αλλά νομίζουν ότι δεν το έχω καταλάβει .
Να σου πω κάτι.
Χαίρομαι τα πάντα, και την αγάπη τους και τις εκπλήξεις τους και την τούρτα , τα κεράκια, τις ευχές, τις αγκαλιές ,όλα, και τους χορούς και τα τραγούδια, αλλά να είναι που έχω την εντύπωση ότι η ουσία είναι κάπου αλλού.
Σίγουρα κάνω λάθος. Τις έχω αυτές τις παρακρούσεις.
Αλλά , αυτή η περίεργη διάθεση, δεν μ’ αφήνει.



Αυτή :Πότε θα τις σταματήσεις αυτές τις χαζομάρες?
mrs smith : Ποιος μίλησε ?
Αυτή : Εγώ !
Η άλλη : Εδώ είμαι !
Η παράλλη: Ποιος με φώναξε ?
Και αυτή : Έρχομαι, έρχομαι, να πάρω τα ποπ-κορν…
mrs smith : Αχ! όχι πάλι…

..................................................................................

20 σχόλια:

faraona είπε...

Αντε Χρονια Πολλα και καλα ευχομαι!!!
Να τα εκατοστίσεις και να μοιραζεσαι μαζι μας ομορφες στιγμές.
Υγεια,χαρα και τυχη ευχομαι!

φιλια

betty είπε...

A, μα τότε είμαι πολύ τυχερή ή έχω δυνατό ένστικτο όταν συμπαθώ κάποιον...Χρόνια πολλά πολλά και σε φιλώ πολύ γλυκά ειλικρινά. Ελπίζω μια μέρα να τα πούμε κι από κοντά :)
Kάπως με στενοχώρησε το κείμενό σου, αλλά είναι πολύ εύστοχο, έχεις δίκιο, συμφωνώ, μ'αρέσει όπως περιγράφεις ορισμένα πράγματα. Είσαι παιδί του φθινοπώρου γιαυτό μελαγχολείς, ξέρω από φθινοπωρινά παιδιά εγώ...
Όμορφες "εκπλήξεις" να έχεις :)

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά αγαπητές μου!
Κι αν κρίνω από το κειμενάκι, θα έλεγα πως κλείνετε τα 88 και μπαίνετε στα 99 ;)
[Λόγω γενεθλίων σας συγχωρώ τον σιδηρόδρομο]
Θα μου επιτρέψετε να επανέλθω αργότερα με τη γνωστή μου κουτσομπολίστικη / ψυχαναλυτικίζουσα διάθεση για να ανακατέψω - σκαλίσω - "ανακαλύψω" - διατυπώσω τα ευρήματά μου, ικανοποιώντας το τετράγωνο τέρας που λέγεται μυαλό... :)

Roadartist είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Αλλά κυρίως Καλά! :) :)

Υγεια, αγαπη, ευτυχια..

ΥΓ τωρα σου εχω και μια προσκλησουλα για παιχνιδακι, αλλα μονο αν εχεις τη διαθεση, διαφορετικα αστο. Σε φιλω :)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Φεύγουν οι σκέψεις και κυλάνε μόνες τους, όμορφες αντανακλάσεις γραμμένες αβίαστα:)
Είναι που έρχονται τα γενέθλια?
Ίσως, ποιός να ξέρει:)
Χρόνια σου πολλά!!
Όμορφες γραφές και ευχάριστες στιγμές, εύχομαι!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χρόνα Πολλά,Χρόνια γερά
και χρόνια Ευτυχισμένα,
Του κόσμου όλα τα καλά
να 'χεις αποκτημένα!!!!!!!


Τοκ,τοκ, τοκ, τοκ.... για μένα μιλουσες; Και να που γύρισα, έστω κι' αργά...
:-))))
Τι έπαθα....τι έπαθα... τόσο πολύ ν' αργήσω. Κόλλησα με τούτη σου την ανάρτηση. Την εκτυπώνω και θα τη φυλάξω στον προσωπικό μου φάκελλο. ΄Ετσι γράφω απ' έξω, Εκεί φυλάσσονται ΟΛΑ μου ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΑ και δε γίνεται να λείπει η δια χειρός mrs smith κατάθεση.

Φιλί και φιλί και φιλί....και μεγάαααλη Γλαρένια αγκαλιά


Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

Κωνσταντίνος Κόλιος είπε...

Νομίζω μια όμορφη ευχή (Χριστούγεννα που έρχονται)είναι να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες της ζωής σου που θα σου επιτρέψουν να ακολουθήσεις τα βαθύτερα θέλω και παρορμήσεις σου.

Καλό μήνα

kryos είπε...

Να σου πω λίγο ετεροχρονισμένα αλλά με όλη μου την αγάπη τα Χρόνια Πολλά για τα γενέθλια σου .... χωρίς κανένα ξίφος από πίσω...πίστεψε με.

Να σου πω ότι μου άρεσε υπερβολικά πολύ η ανάρτηση σου και για να απαντήσω όπως θα ήθελα θα έπρεπε να γράψω ένα βιβλίο.....είναι αγαπημένο μου θέμα η υποκειμενική πραγματικότητα και η μετάφραση που κάνει το μυαλό μας σ αυτό που μας περιβάλει....διάβαζα προχτές σε βιβλίο πρωτοκλασάτου φυσικού που μου διαφεύγει τώρα το όνομα του πως ένα πλοίο που απομακρύνεται από εμάς δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν μικραίνει στ' αλήθεια ....κι όλες αυτές οι αντανακλάσεις που περιγράφεις μπορεί να είναι πιο πραγματικές από την "πραγματικότητα".

Να σε αφήσω όμως προς το παρόν....ήθελα να κάνω εγώ ένα τέτοιο post αλλά εσύ με πρόλαβες και το έκανες καλύτερο....οπότε λέω να το αργήσω λίγο :)

Ενα υπέροχο βράδυ σου εύχομαι !!!

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι

diva είπε...

Χρόνια σου Πολλά κι ας πέρασαν μέρες..
Απόλαυσε τη συντοφιά της Lady..

mrs Smith είπε...

προς όλους
Αργοπόρησα φριχτά και ζητώ συγνώμη, αλλά φταίνε οι άλλες, που αναλώθηκαν σε διάφορα λεπτά ζητήματα διαφωνόντας, αλλά τελικά τα βρήκανε, μου έκαναν και πάρτυ !!! έ και ξέρετε πως είναι αυτά τα πράγματα...
Τώρα ευτυχώς με άφησαν ήσυχη και ξεγλίστρησα, ούφ :))))

Ξεσκονίζω λίγο και έρχομαι :)

mrs Smith είπε...

faraona μου σε ευχαριστώ που διέκοψες τις χριστουγεννιάτικες προετοιμασίες σου για να μου ευχηθείς όλα αυτά τα όμορφα!
Να είσαι καλά !!!

Υ.Γ. Μεταξύ μας έχω βάλει στόχο τα 120 χρόνια σε πλήρη υγεία. Να μην βαρεθώ μόνο...:))))

φιλιά :)

mrs Smith είπε...

betty μου αν και ακριβοθώρητη εμφανίζεσαι στην κατάλληλη στιγμή !!!! και σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, και τα φιλιά σου και όλα.
Παιδί του φθινοπώρου με λές...Εγώ λέω ότι υπάρχουν και οι 4 εποχές, αλλά μάλλον οι άλλες 3 ντρέπονται να εμφανιστούν αυτόν τον καιρό :))))
Φιλια :)))

mrs Smith είπε...

Α!!!! σας ευχαριστούμε sadmanivo όλες !!! Την μιά εξ ημών την αφήσαμε στο πάρτυ αγκαλιά με μια σαμπάνια και μακάρι να μην την ξαναδούμε :)))
Ο πολύς συνωστισμός βλάπτει εξ άλλου :)
Αναρωτιέμαι, εάν το τετράγωνο τέρας χα χα χα μετά τόσο καιρό ικανοποιήθηκε ?
Λές εάν του αλλάξουμε σχηματάκι να αποκτήσει άλλες ιδιότητες ?
Λέμε τώρα...
Σε χαιρετώ :)))

mrs Smith είπε...

road μου ευχαριστώ για τις ευχές σου και η προσκλησούλα δεκτή. Να παίξω γιατί όχι ?
Σήμερα έχω κλείσει ραντεβού στις υπόλοιπες να το συζητήσουμε, γιατί έχουμε πολλές αλήθειες η κάθε μία και άντε τώρα να συμφωνήσουμε σε επτά... Δύσκολο !!!!
Φιλιά :)

mrs Smith είπε...

Να σου πω σπίθα , όλα ξεκίνησαν κοιτώντας έξω από το παράθυρο.
Συμπερασματικά λοιπόν, να κοιτάμε "έξω". Όλο και κάποιο καλό αποτέλεσμα θα υπάρξει.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου :)))
Να είσαι καλά!

mrs Smith είπε...

γλαρένια μου, αγαπημένη, δεν υπάρχουν αργοπορίες εδώ.
Κάθε στιγμή είναι η σωστή στιγμή :)))
Φύλαξες την ανάρτησή μου ?
Να το ακούσει η μιά εκ των άλλων και άντε να την συμμαζέψω μετά :)))))
Πολλά φιλιά και από εμένα !!!

mrs Smith είπε...

Κωνσταντίνε με την όμορφη ευχής σου !!!!
Μόνο που δεν ξέρεις που το εύχεσαι αυτό. Θα αποτελώ κίνδυνο για τον ίδιο τον εαυτό μου εάν υλοποιηθεί :))))
Αστειεύομαι...

Ήταν πανέμορφη η ευχή σου, πλήρως ολοκληρωμένη!!! Είθε...

Σε φιλώ :)))

mrs Smith είπε...

Και εγώ να σε ευχαριστήσω krye παρομοίως ετεροχρονισμένα και άνευ αξεσουάρ :))))
Αυτό που αναφέρεις περί του πλοίου, κάπου το διάβασα, όχι σε βιβλίο όμως και μου είχε κάνει εντύπωση !!!
Άκρως ενδιαφέροντα αυτά τα νοητικά παιχνίδια και θέματα!!! Θα περιμένω εναγωνίως την δική σου ανάρτηση. Εξ' άλλου το υποκειμενικό με τι κριτήρια να αξιολογηθεί άραγε?

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Να είσαι καλά !!!

mrs Smith είπε...

diva μου, σιγά μην πέρασαν ημέρες... Το κάθε ποστ άφορά την ημέρα ανάρτησής του. Και εκεί σταματά ο χρόνος, για όλη τη διάρκεια, μέχρι το επόμενο.
Χρόνος εδώ, δεν υπάρχει!
Σε ευχαριστώ πολύ.
Η ευχή σου πραγματώθηκε :))))

Φιλιά :)

Ανώνυμος είπε...

(Άργησα και) παιδεύτηκα λίγο, αλλά το βρήκα! Σχόλιο σε όοολοοο το ποστ σε μόνο δύο λέξεις:
Καθάρια αλήθεια.
...
Τι εννοείς δεν είμαι σαφής;
;)